• "Το μεγάλο μωσαϊκό της θείας θέλησης το βλέπουν μόνο οι άγγελοι, εμείς, αδιάφοροι, απλά ξεπροβοδίζουμε προς τη ραθυμία ή την έσχατη θυσία ... Και τις νύχτες που ωριμάζουν τα χρώματα, φαντάζει στο ξέφωτο η ποίηση σε σπίτι δίχως πόρτες ..." • Αιρετικό | "Quando il diavolo vende la sua anima a Di©" | "Όταν © διάβολος πουλά τη ψυχή του στο Θεό" •

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Η Πολιτισμένη Κοινωνία και ...Η Κάστα Των Πολιτικών ...

Εδώ και λίγο καιρό η λεγόμενη πολιτισμένη κοινωνία παίρνει μερικώς το αίμα της πίσω.
Είναι προφανές ότι κακομεταχειρίσθηκε από την «κάστα», και αυτή της δεξιάς αλλά και της αριστεράς.
Τα κόμματα, ή μάλλον η κομματοκρατία, είχαν εισβάλει στο σύνολό της.
Δεν υπήρξε εκλογική υποψηφιότητα, δεν υπήρξε δημόσιος οργανισμός ή ισοδύναμο όργανο που να μην είχε στο ενεργητικό του μέλη της «κάστας» μολονότι τα κατά καιρούς κόμματα στην εξουσία θριαμβολογούσαν ότι αποτελούν εξαίρεση.

Όλα λειτουργούσαν κάπως έτσι ...: Οι άνθρωποι που είχαν πρόσβαση στην κυβέρνηση, στο κόμμα ή γενικά στην εξουσία φορούσαν τα χρώματα της κάστας, κινούντο στην ίδια τροχιά, επεδίωκαν να εκτελούν την εκάστοτε ζητηθείσα εύνοια και να εισπράττουν τη συμφωνηθείσα τιμή.

Το φαινόμενο ήταν αποκρουστικό τόσο από χρηματικής άποψης, αλλά περισσότερο ως προς την υποδούλωση των πολιτικών πεποιθήσεων ... ή της σωματικής υποταγής.
Και το κακό είναι ότι αυτή η κατάσταση υπέρ της πολιτικής «κάστας» έγινε ευνοϊκά δεκτή από πολλούς διανοούμενους που ήθελαν τον εαυτό τους υποψήφιο για την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής σκηνής.

Η πολιτισμένη κοινωνία είχε χρεωθεί με πολλές κακοήθειες, όπως αυτή της δύσοσμης διαφθοράς ...που μόλυνε επίσης την πολιτική και τους «παράγοντές της».

Δυστυχώς, όλα αυτά είναι αλήθεια: αλλά δεν είναι αυτή η έννοια της πολιτισμένης κοινωνίας, όπως επίσης δεν θα πρέπει να ταυτίσουμε την πολιτική με την «κάστα».

Για το λόγο αυτό είναι αναγκαία μια λεξιλογική διευκρίνιση πριν προχωρήσουμε στο επιχείρημα που σήμερα είναι το θέμα μας και που θέλουμε να αναπτύξουμε.

Ο όρος «πολιτισμένη κοινωνία» επινοήθηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, από το Μαρξ[1] και ίσως ακόμη και πιο πριν, από το Rousseau[2], για να χαρακτηρίζεται το σύνολο των κατηγοριών που συνθέτουν μια κοινότητα με τη δική της ταυτότητα, τις αξίες τους, τον πολιτισμό τους, τα δικά τους συμφέροντα. Μια ισχυρή πολιτισμένη κοινωνία εκφράζει επίσης τα θεσμικά της όργανα και το Έθνος που είναι το κορυφαίο επίτευγμά της.

Αυτό είναι το πρότυπο του Μαρξ, ο οποίος μιλά εκτεταμένα ιδίως σε δύο από τα καλύτερα έργα του: «Η γερμανική ιδεολογία» και «Η 18η Brumaire»[3]. Η πολιτισμένη κοινωνία την οποία έχει κατά νου είναι η αστική, και στόχος του είναι να καταφέρει να την αντικαταστήσει με μια πολιτισμένη κοινωνία υπό την ηγεμονία του προλεταριάτου (της εργατικής τάξης).

Η «κάστα», για την οποία μιλάμε σήμερα είναι μια καρκινική δυσμορφία της πολιτικής και οι «γκρίζες περιοχές» αποτελούν τα πολλά καρκινώματα της πολιτισμένης κοινωνίας. Συνεπώς με την αποκατάσταση της ορθής έννοιας των λέξεων, καθίσταται σαφές τι εννοούμε όταν αντιλαμβανόμαστε σημάδια εκδίκησης της πολιτισμένης κοινωνίας.

Μετά από μια μακράν περίοδο κυριαρχίας από «κάστες» εξουσίας και κοινωνικής αποσύνθεσης, αισθανόμαστε μια μικρή αναβίωση σήμερα (μολονότι μικρή και νωρίς), της πολιτισμένης κοινωνίας και μερικά σημάδια της απολέπισης των καρκινωμάτων που έχουν παραμορφώσει το πρόσωπό της, την ταυτότητά της και την ηθική της συνείδηση.

Ένα άλλο θέμα που συνδέεται στενά με εκείνο της αφύπνισης της πολιτισμένης κοινωνίας (ή κοινωνική συνείδηση, αν προτιμάτε) αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Ακόμη και οι συνεχιζόμενες συζητήσεις για το θέμα αυτό προκαλούν σύγχυση και αξίζει να διευκρινιστούν.

Πολλά από τα δικαιώματα παραμένουν απροστάτευτα. Νομίζω ότι, μεταξύ πολλών άλλων, είναι εκείνα των επισφαλών εργαζομένων και των μεταναστών, τα οποία συμβαδίζουν με τις υποχρεώσεις μας προς τα Κέντρα Υποδοχής υπό την προϋπόθεση ότι η υποδοχή θα είναι πραγματική υποδοχή και όχι ελεημοσύνη ή πιο απλά μια μεμονωμένη καλόκαρδη πράξη.

Τα δικαιώματα είναι μία από τις βασικές πτυχές της πολιτισμένης κοινωνίας που, χωρίς αυτά θα μπορούσε να ορισθεί ως απολίτιστη. Αλλά και οι υποχρεώσεις υπάρχουν και είναι πολλαπλές. Υπάρχει το ατομικό καθήκον το οποίο έχει το δικαίωμα να προστατεύει τα συμφέροντά του και τη δική του ευτυχία, αλλά έχει και την υποχρέωση να τα ρυθμίσει σε ένα όραμα για το κοινό καλό.
Σήμερα όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Η επικρατέστερη ανησυχία δεν έγκειται σε αυτή την ανταλλαγή, αλλά στον αγνό και απλό εγωισμό.

Την ίδια ακριβώς στιγμή τα καθήκοντα της κοινωνίας προς τα άτομα που την αποτελούν είναι και αυτά μία από τις βασικές πτυχές της πολιτισμένης κοινωνίας.

Το πρωταρχικό καθήκον είναι εκείνο του να ικανοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τα ατομικά δικαιώματα εξασφαλίζοντας ισότητα και ισονομία για την εκπλήρωση των εν λόγω δικαιωμάτων.

Για να είναι μια κοινωνία πολιτισμένη, το Κράτος και οι φορείς θα πρέπει να είναι πολιτισμένοι, αλλά και οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι πολιτισμένοι.


--------------------------------------------------------------------------------

[1] Μαρξ: Γερμανός φιλόσοφος, οικονομολόγος και επαναστάτης

[2] Rousseau: Ελβετός συγγραφέας, φιλόσοφος και μουσικός

[3] Brumaire: Ο δεύτερος μήνας του Ημερολογίου της Γαλλικής Επανάστασης