Μέχρι στιγμής, η παρ' ολίγον ελληνική πτώχευση έχει ερμηνευθεί και εξηγείται κυρίως σε ορολογία οικονομολογίας από ευρωπαϊκής πλευράς, αφήνοντας στην άκρη το βαλκανικό πλαίσιο στο οποίο η Ελλάδα, με τη σύγχρονη ταραχώδη ιστορία της, ήταν και θα παραμένει βαθιά εισηγμένη περισσότερο από έναν αιώνα.
Της διττής της προσωπικότητας, Δυτικής και Ανατολικής, συνέχισε τις τελευταίες ημέρες να μιλά για την πρώτη αγνοώντας τη δεύτερη και ότι, είναι πλέον παρούσα σε μια κρίση πολύ πιο περίπλοκη από μια απλή οικονομική καταστροφή. Το τεράστιο έλλειμμα του ΑΕΠ, που σχεδόν αγγίζει το 13% και που κινδύνεψε να την θέσει εκτός της Ευρωζώνης, έφερε εδώ και καιρό μια θύελλα κοινωνικών, ηθικών, αλλά και ψυχοϊδεολογικών αντιδράσεων με διαστάσεις καταστροφικές και κίνδυνο να εξαπλωθούν και σε άλλα έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν μεταμορφώθηκε μόνο σε χώρα οικονομικά κατεστραμμένη, και παραβατική έναντι στην λογιστική πολιτική της κοινότητας αλλά καθώς επίσης επιθετική και βίαιη με τον εαυτό της.
Από την μια πλευρά η αισιόδοξη πλαστογραφία σε ένα πολλαπλασιαζόμενο τετράκις ανώτερο των κριτηρίων του Μάαστριχτ έλλειμμα, από την άλλη μια πελατειακή δημόσια διοίκηση, βαθύτατα διεφθαρμένη, που αντί να προσπαθήσει την εξυγίανση επιδείνωσε την κατάσταση με το χειρισμό της αλλαγής των στατιστικών στοιχείων προς το αποκλειστικό συμφέρον της συντεχνίας.
Σε όλο αυτό προστέθηκαν οι ακάλυπτες επιταγές αξίας δύο δισεκατομμυρίων ευρώ κατά το πρώτο μόνο εξάμηνο του 2009, οι αδιάκοπες καταλήψεις των σχολείων, το κύμα των αλυσιδωτών απεργιών στο χώρο της γεωργίας, της ναυπηγικής ζώνης και στο χώρο της υγείας.
Τέλος, το ξέσπασμα των ταραχών μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου που, όπως θα θυμάστε, καιγόταν η καρδιά της Αθήνας. Άλλες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών έλαβαν χώρα στη Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ρόδο, Κρήτη, Ιωάννινα.
Ακόμη εφέτος τον Ιανουάριο, παρακολουθήσαμε παράταξη εκατοντάδων τρακτέρ να μπλοκάρουν για τρεις εβδομάδες, δρόμους και σημεία διέλευσης των συνόρων με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις περικοπές στις αγροτικές επιδοτήσεις.
Αρκετοί παρατηρητές, αναλύοντας την τεράστια ταλαιπωρία που γονατίζει την Ελλάδα και την ωθεί εκτός της Ευρώπης, μιλούν για μια κρίση τόσο γενικευμένη ώστε να απαιτείται η «εκ νέου ίδρυση του Κράτους».
Η πραγματικότητα ξεπερνά το πρόβλημα της μαύρης τρύπας του ΑΕΠ και του εξωτερικού χρέους και υπονομεύει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.
Όλες οι κυβερνήσεις από την μετέπειτα εποχή των συνταγματαρχών υπήρξαν ανεκτικές στο νεποτισμό, στη διαφθορά και τις πρακτικές της, στη φοροδιαφυγή, στα τεχνάσματα και στις απάτες με τα κοινοτικά κονδύλια. Μόνο τώρα, υπό την απειλή ενός αυστηρού ελέγχου των λογαριασμών από την Κομισιόν που θα ξεκινήσει την 16η Μαρτίου, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε νέα έκτακτα μέτρα που οδηγούν το έθνος, για να σωθεί από το χείλος του γκρεμού, στην εφαρμογή της Churchillian θεραπείας, δηλαδή «δάκρυα και ιδρώτα».
Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι πολύ αργά, δεδομένης της σοβαρότητας της ζημίας που έχει ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του ογδόντα, χρονολογία που είδε την ελληνική είσοδο στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, και την τότε χαρούμενη χρηματοδότηση προσδιορισμένη ως «φαγοπότι» από τους λιγότερο επιεικής ιστορικούς.
Η εναλλακτική λύση που θέτει η οικονομική κρίση στις Βρυξέλλες σήμερα είναι δραστική: να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρώπη ή να την επιστρέψει στα Βαλκάνια; Μια τέτοια λύση μολονότι αποτελεσματική, είναι και προφανώς δαπανηρή, όπως είναι επίσης και παράδοξη. Η Ελλάδα, κατά το διάστημα της τελευταίας τραγωδίας των Βαλκανίων, ήταν μια δυτικοποιημένη όαση, ειρηνική και ευημερούσα στην άκρη της γιουγκοσλαβικής κόλασης.
Χάρη στα «διαρθρωτικά ταμεία» που παρείχε εν αφθονία η Κοινότητα προς τα ενδεή κράτη, μέσα από τις πολυπληθείς τουριστικές περιόδους που έφερναν χρήματα και ευημερία, υπήρξαν αετονύχηδες που ζούσαν σε ρυθμούς ανώτερους των δυνατοτήτων τους, αλλά συνέχιζαν να δίνουν την εντύπωση ότι ζουν ήσυχα σε μια χώρα που έβγαινε, με αξιόλογα αποτελέσματα, από την υποανάπτυξη και τις κακές αναμνήσεις ενός εμφυλίου πολέμου και μιας δυσοίωνης στρατιωτικής τυραννίας.
Ο μεγάλος ασθενής των Βαλκανίων ήταν τότε η πρώην Γιουγκοσλαβία. Ωστόσο, η φρίκη που προκλήθηκε κοντά στα ελληνικά σύνορα, σε κράτη όπως η FYROM, η Βοσνία, η Κροατία, το Κοσσυφοπέδιο, φαίνονταν έτη φωτός μακριά από τους τουρίστες που περνούσαν τις διακοπές τους στα ηλιόλουστα ελληνικά νησιά.
Στη συνέχεια, μόλις τελείωσαν οι σκληρές και πιο ορατές εχθρότητες, οι οποίες είχαν αποδεκατίσει Σλάβους και Αλβανούς, όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται τι θα ξεσπάσει και πάλι σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την «εύθραυστη» εκεχειρία που είχαν επιβάλλει οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία. Οι ερωτήσεις δεν παρέμειναν μόνο αναπάντητες, αλλά και διαψεύσθηκαν από τα γεγονότα.
Το Κοσσυφοπέδιο διακηρύσσει την ανεξαρτησία του, και δεν μετατρέπετε σε μια νέα πυριτιδαποθήκη. Το Μαυροβούνιο χαϊδεύετε στην ιδέα να γίνει μια Κυανή Ακτή της Αδριατικής με καζίνο και παραλίες. Η Κροατία, με την πρόσφατη ανακάλυψη του μαζικού τουρισμού, υφαίνει τον καμβά για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Σεράγεβο, στη συνέχεια των μεγάλων σφαγών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, αναβιώνει λίγο λίγο κάθε φορά.
Οι ηγέτες των Σέρβων, ξέχασαν τον Μιλόσεβιτς και ξεφορτώθηκαν τον Κάρατζιτς και ετοιμάζονται να ακολουθήσουν τα ξαδέλφια τους Κροάτες στο δρόμο προς τις Βρυξέλλες. Η Σλοβενία, η πρώτη στην τάξη μεταξύ των εθνών της μετακομμουνιστικής περιόδου που εισήλθε στην Ευρώπη, έχει ήδη γίνει δεκτή στην Ευρωζώνη και έχει ήδη ασκήσει μία εξάμηνη προεδρία της ΕΕ. Η εκεχειρία, με άλλα λόγια, έχει γίνει ειρήνη και ελπίδα, παρά τις Κασσάνδρες που μεταξύ Βοσνίας και Κοσσυφοπεδίου μέχρι πρόσφατα έβλεπαν μόνο βόμβες.
Κανείς δεν προέβλεπε τον κίνδυνο στο πολυτελές νότιο άκρο των Βαλκανίων. Σχεδόν κανείς δεν το περίμενε ότι η κοινοτική Ελλάδα, η ευρύτατα επωφελούμενη από την Ευρώπη από το 1981, θα γινόταν ο μεγάλος ασθενής της Βαλκανικής Χερσονήσου ...
"οδοιπορικο"
Της διττής της προσωπικότητας, Δυτικής και Ανατολικής, συνέχισε τις τελευταίες ημέρες να μιλά για την πρώτη αγνοώντας τη δεύτερη και ότι, είναι πλέον παρούσα σε μια κρίση πολύ πιο περίπλοκη από μια απλή οικονομική καταστροφή. Το τεράστιο έλλειμμα του ΑΕΠ, που σχεδόν αγγίζει το 13% και που κινδύνεψε να την θέσει εκτός της Ευρωζώνης, έφερε εδώ και καιρό μια θύελλα κοινωνικών, ηθικών, αλλά και ψυχοϊδεολογικών αντιδράσεων με διαστάσεις καταστροφικές και κίνδυνο να εξαπλωθούν και σε άλλα έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν μεταμορφώθηκε μόνο σε χώρα οικονομικά κατεστραμμένη, και παραβατική έναντι στην λογιστική πολιτική της κοινότητας αλλά καθώς επίσης επιθετική και βίαιη με τον εαυτό της.
Από την μια πλευρά η αισιόδοξη πλαστογραφία σε ένα πολλαπλασιαζόμενο τετράκις ανώτερο των κριτηρίων του Μάαστριχτ έλλειμμα, από την άλλη μια πελατειακή δημόσια διοίκηση, βαθύτατα διεφθαρμένη, που αντί να προσπαθήσει την εξυγίανση επιδείνωσε την κατάσταση με το χειρισμό της αλλαγής των στατιστικών στοιχείων προς το αποκλειστικό συμφέρον της συντεχνίας.
Σε όλο αυτό προστέθηκαν οι ακάλυπτες επιταγές αξίας δύο δισεκατομμυρίων ευρώ κατά το πρώτο μόνο εξάμηνο του 2009, οι αδιάκοπες καταλήψεις των σχολείων, το κύμα των αλυσιδωτών απεργιών στο χώρο της γεωργίας, της ναυπηγικής ζώνης και στο χώρο της υγείας.
Τέλος, το ξέσπασμα των ταραχών μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου που, όπως θα θυμάστε, καιγόταν η καρδιά της Αθήνας. Άλλες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών έλαβαν χώρα στη Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ρόδο, Κρήτη, Ιωάννινα.
Ακόμη εφέτος τον Ιανουάριο, παρακολουθήσαμε παράταξη εκατοντάδων τρακτέρ να μπλοκάρουν για τρεις εβδομάδες, δρόμους και σημεία διέλευσης των συνόρων με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις περικοπές στις αγροτικές επιδοτήσεις.
Αρκετοί παρατηρητές, αναλύοντας την τεράστια ταλαιπωρία που γονατίζει την Ελλάδα και την ωθεί εκτός της Ευρώπης, μιλούν για μια κρίση τόσο γενικευμένη ώστε να απαιτείται η «εκ νέου ίδρυση του Κράτους».
Η πραγματικότητα ξεπερνά το πρόβλημα της μαύρης τρύπας του ΑΕΠ και του εξωτερικού χρέους και υπονομεύει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.
Όλες οι κυβερνήσεις από την μετέπειτα εποχή των συνταγματαρχών υπήρξαν ανεκτικές στο νεποτισμό, στη διαφθορά και τις πρακτικές της, στη φοροδιαφυγή, στα τεχνάσματα και στις απάτες με τα κοινοτικά κονδύλια. Μόνο τώρα, υπό την απειλή ενός αυστηρού ελέγχου των λογαριασμών από την Κομισιόν που θα ξεκινήσει την 16η Μαρτίου, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε νέα έκτακτα μέτρα που οδηγούν το έθνος, για να σωθεί από το χείλος του γκρεμού, στην εφαρμογή της Churchillian θεραπείας, δηλαδή «δάκρυα και ιδρώτα».
Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι πολύ αργά, δεδομένης της σοβαρότητας της ζημίας που έχει ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του ογδόντα, χρονολογία που είδε την ελληνική είσοδο στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, και την τότε χαρούμενη χρηματοδότηση προσδιορισμένη ως «φαγοπότι» από τους λιγότερο επιεικής ιστορικούς.
Η εναλλακτική λύση που θέτει η οικονομική κρίση στις Βρυξέλλες σήμερα είναι δραστική: να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρώπη ή να την επιστρέψει στα Βαλκάνια; Μια τέτοια λύση μολονότι αποτελεσματική, είναι και προφανώς δαπανηρή, όπως είναι επίσης και παράδοξη. Η Ελλάδα, κατά το διάστημα της τελευταίας τραγωδίας των Βαλκανίων, ήταν μια δυτικοποιημένη όαση, ειρηνική και ευημερούσα στην άκρη της γιουγκοσλαβικής κόλασης.
Χάρη στα «διαρθρωτικά ταμεία» που παρείχε εν αφθονία η Κοινότητα προς τα ενδεή κράτη, μέσα από τις πολυπληθείς τουριστικές περιόδους που έφερναν χρήματα και ευημερία, υπήρξαν αετονύχηδες που ζούσαν σε ρυθμούς ανώτερους των δυνατοτήτων τους, αλλά συνέχιζαν να δίνουν την εντύπωση ότι ζουν ήσυχα σε μια χώρα που έβγαινε, με αξιόλογα αποτελέσματα, από την υποανάπτυξη και τις κακές αναμνήσεις ενός εμφυλίου πολέμου και μιας δυσοίωνης στρατιωτικής τυραννίας.
Ο μεγάλος ασθενής των Βαλκανίων ήταν τότε η πρώην Γιουγκοσλαβία. Ωστόσο, η φρίκη που προκλήθηκε κοντά στα ελληνικά σύνορα, σε κράτη όπως η FYROM, η Βοσνία, η Κροατία, το Κοσσυφοπέδιο, φαίνονταν έτη φωτός μακριά από τους τουρίστες που περνούσαν τις διακοπές τους στα ηλιόλουστα ελληνικά νησιά.
Στη συνέχεια, μόλις τελείωσαν οι σκληρές και πιο ορατές εχθρότητες, οι οποίες είχαν αποδεκατίσει Σλάβους και Αλβανούς, όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται τι θα ξεσπάσει και πάλι σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την «εύθραυστη» εκεχειρία που είχαν επιβάλλει οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία. Οι ερωτήσεις δεν παρέμειναν μόνο αναπάντητες, αλλά και διαψεύσθηκαν από τα γεγονότα.
Το Κοσσυφοπέδιο διακηρύσσει την ανεξαρτησία του, και δεν μετατρέπετε σε μια νέα πυριτιδαποθήκη. Το Μαυροβούνιο χαϊδεύετε στην ιδέα να γίνει μια Κυανή Ακτή της Αδριατικής με καζίνο και παραλίες. Η Κροατία, με την πρόσφατη ανακάλυψη του μαζικού τουρισμού, υφαίνει τον καμβά για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Σεράγεβο, στη συνέχεια των μεγάλων σφαγών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, αναβιώνει λίγο λίγο κάθε φορά.
Οι ηγέτες των Σέρβων, ξέχασαν τον Μιλόσεβιτς και ξεφορτώθηκαν τον Κάρατζιτς και ετοιμάζονται να ακολουθήσουν τα ξαδέλφια τους Κροάτες στο δρόμο προς τις Βρυξέλλες. Η Σλοβενία, η πρώτη στην τάξη μεταξύ των εθνών της μετακομμουνιστικής περιόδου που εισήλθε στην Ευρώπη, έχει ήδη γίνει δεκτή στην Ευρωζώνη και έχει ήδη ασκήσει μία εξάμηνη προεδρία της ΕΕ. Η εκεχειρία, με άλλα λόγια, έχει γίνει ειρήνη και ελπίδα, παρά τις Κασσάνδρες που μεταξύ Βοσνίας και Κοσσυφοπεδίου μέχρι πρόσφατα έβλεπαν μόνο βόμβες.
Κανείς δεν προέβλεπε τον κίνδυνο στο πολυτελές νότιο άκρο των Βαλκανίων. Σχεδόν κανείς δεν το περίμενε ότι η κοινοτική Ελλάδα, η ευρύτατα επωφελούμενη από την Ευρώπη από το 1981, θα γινόταν ο μεγάλος ασθενής της Βαλκανικής Χερσονήσου ...
"οδοιπορικο"
εγχειρίδιο μιας επανάστασης ...
Ο Τάσος Μαυρής Δημοσιογράφος
Αθήνα 984 - Athens International RadioΟ Τάσος Μαυρής Δημοσιογράφος
Είναι Μέλος Της: AJE - Association Journalistes Europèens
Τιμητική Διάκριση "Il Tricolore della Radio 2011 - Ugo Foscolo / Dionyssios Solomos"
Podcast
.................................................................................
© OXIMONOTEXNH - Επιστροφή Στην Άνεση Της Έκφρασης
Λέει Ο Κινηματογράφος: ...
Όταν Το Ραδιόφωνο Δεν Είναι Παρωδία
Μπορεί Να Γίνει Προκλητικό
Να Βασισθεί Στον Αιχμηρό Λόγο
Μπορεί Να Γίνει Ακόμα Και Προσωπική Υπόθεση
Του Δημοσιογράφου / Παρουσιαστή / Παραγωγού
Τόσο Ώστε Να Του Κοστίσει Ακόμα Και Τη Ζωή …
Με Οποιονδήποτε Τρόπο ...
Τα Πρωτότυπα Κείμενα Του Ιστολογίου
Υπόκεινται Στο Νόμο Περί Πνευματικών Δικαιωμάτων
Copyright © by tassosmavris - All rights reserved
επικοινωνία: bourloto@live.com
Όταν Το Ραδιόφωνο Δεν Είναι Παρωδία
Μπορεί Να Γίνει Προκλητικό
Να Βασισθεί Στον Αιχμηρό Λόγο
Μπορεί Να Γίνει Ακόμα Και Προσωπική Υπόθεση
Του Δημοσιογράφου / Παρουσιαστή / Παραγωγού
Τόσο Ώστε Να Του Κοστίσει Ακόμα Και Τη Ζωή …
Με Οποιονδήποτε Τρόπο ...
Τα Πρωτότυπα Κείμενα Του Ιστολογίου
Υπόκεινται Στο Νόμο Περί Πνευματικών Δικαιωμάτων
Copyright © by tassosmavris - All rights reserved
επικοινωνία: bourloto@live.com
