Η Κρίση Στο Μικρόφωνο …

Ξεκινώ με έναν πρόλογο που το βάρος των λέξεων μου θυμίζει τις εποχές που κυνηγούσα την είδηση σε ταλαιπωρημένες χώρες και σφαίρες αδέσποτες, ναι κάπως έτσι:
Απόψε Εισβάλουμε Σε Μια Ορθάνοιχτη Πόρτα ...

Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται όλο και περισσότερο, και θα συνεχίσει με την ίδια τάση και στο μέλλον.

Η ψαλίδα συνεχίζει να διευρύνετε από τα μέσα της δεκαετίας του '80, και παρά τις επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, η διαφορά δεν μειώνεται.

Το ιταλικό παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Μεταξύ των τριάντα χωρών που συγκεντρώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του ΟΟΣΑ (την οργάνωση των λεγόμενων ανεπτυγμένων χωρών), η Ιταλία είναι στην έκτη θέση για το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Ο παράγοντας που μπλοκάρει τη χώρα, είναι η ανύπαρκτη κοινωνική κινητικότητα (από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία).

Τα παιδιά είναι «καταδικασμένα», έτσι λένε τα στατιστικά στοιχεία, να συνεχίζουν τη δουλειά των γονιών τους, ή καλύτερα, να κερδίζουν τον ίδιο μισθό.
Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε ένα είδος μεσαιωνικού εισοδήματος, όχι επαγγέλματος.

Το να επεξεργαζόμαστε το φορολογικό, όπως αναφέρει ο Αλμούνια (και που δεν εξηγεί σε βάθος τι εννοεί), μπορεί να είναι χρήσιμο στο να δώσει πνοή στα οικονομικά ενός νοικοκυριού; Να υποθέσουμε ότι είναι μια διαρθρωτική μεταρρύθμιση;

Και ενώ συνεχίζετε η συζήτηση για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, η Ιταλία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με την ανεργία των νέων να φθάνει το 26,8%, πίσω από την Ισπανία.

Αυτά είναι προβλήματα που μπορεί να γίνουν εφιάλτες, πολύ χειρότεροι από τον φόβο μιας πτώχευσης της Αθήνας.

Η περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι η μόνη. Η ανάπτυξη εξακολουθεί να είναι κάτω από το μηδέν σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, και παρόλα αυτά η Ευρώπη επεξεργάζεται το ...φορολογικό. Υπάρχουν τεράστιες αστάθειες στην Ευρωζώνη.

Το πιο σοβαρό έλλειμμα που έχουμε σήμερα στην Ευρώπη είναι η έλλειψη ιδανικών και θέλησης.
Βρισκόμαστε στην αναζήτηση του χαμένου χρόνου;
Θα το δείξει ο καιρός ... αλλά σίγουρο είναι ότι: «το μόνο αληθινό ταξίδι ... είναι να αλλάξουμε τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων».
Δεν πρέπει να χάσουμε άλλο χρόνο ...