…’Ελα Ποίηση …’Ελα Στο Κατώφλι Μου …

Στην εξοχή ...κοντά στα πηγάδια ...ή κοντά στους τοίχους των παλιών σπιτιών ...και λίγο ως πολύ παντού ...εμφανίσθηκε η μέντα ...Καλή Άνοιξη ...
«Σε τούτα δω τα μέρη ...μύρισε πια ...καλοκαίρι, μου έγραψε μια φίλη από την Κέρκυρα» ...Ναι της λέω, το Καλοκαίρι μύρισε ...η Άνοιξη να δούμε πότε θάρθει ...

Ας ξεχαστούμε όμως καλύτερα στους στίχους μιας ποίησης ...

...Ακόμα κι αν σ' έκοβαν κομματάκια ...ο άνεμος θα τα συγκέντρωνε ...το βασίλειο των αραχνών θα έραβε το δέρμα ...και το φεγγάρι θα ύφαινε τα μαλλιά και το πρόσωπο ...και η γύρη ενός Θεού ...ενός Θεού το χαμόγελο ...

Το πιο μεγαλειώδες έργο της ποίησης είναι ...ότι και στα παράλογα πράγματα δίνει νόημα και πάθος ...