Υπάρχει καλή και κακή κερδοσκοπία; Κάθε φορά που μια αγορά - από αυτή του πετρελαίου και του χρηματιστηρίου μέχρι εκείνη του κρατικού χρέους - παίρνει τέτοια τροπή που δεν αρέσει στις κυβερνήσεις, η πρώτη κατηγορία εναντίον των επενδυτών είναι εκείνη ότι πρόκειται για μια χούφτα κερδοσκόπων που βάζουν το όφελός τους πάνω από το δημόσιο συμφέρον. Η κερδοσκοπία, με αυτή την έννοια, είναι «κακιά» ...
Κρίμα που η ίδια κερδοσκοπία γίνεται «καλή» όταν η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης (futures) του πετρελαίου καταρρέει, τότε ένα νόμισμα ή η τιμή ενός κρατικού ομολόγου απογειώνεται.
Το πρόβλημα των δύο ψυχών της κερδοσκοπίας είναι στην επικαιρότητα: με την κρίση του ελληνικού χρέους και του φόβου της μετάδοσής του, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν στοχοποιήσει τους επενδυτές, κατηγορώντας τους ότι είναι οι κερδοσκόποι, επειδή απαιτούν υψηλότερες αποδόσεις ή επειδή πωλούν αντί να αγοράζουν κρατικά ομόλογα.
Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Όταν πλημμυρίζουμε την αγορά με κρατικούς τίτλους για τη χρηματοδότηση των τραπεζών ώστε να σταματήσει η κρίση, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το λογαριασμό και να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις.
Ένας τίτλος του κράτους, ιδίως σε περιόδους κρίσης, έχει αγορασθεί στη βάση μιας υπόσχεσης: το σεβασμό των δεσμεύσεων για την εκπλήρωση της δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Όσο περισσότερο χρέος εκθέτει ένα κράτος, τόσο μεγαλύτερη είναι η υποχρέωση να εκπληρώσει την συμφωνία που σύναψε με την αγορά. Σε αντίθετη περίπτωση, η κερδοσκοπία γίνεται αισχροκέρδεια.
"Il saggio è uno scritto critico in prosa • Το δοκίμιο είναι μια κριτική γραμμένη σε πεζό λόγο"
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Ο Θηριοδαμαστής ή Ο Κερδοσκόπος; …
Εντάσεις στις Χρηματαγορές ...
Ήταν αναμενόμενο. Η κλιμάκωση των εντάσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές έχει οδηγήσει πολλούς πολιτικούς στη χώρα τους, να στρέψουν στη δημόσια γελοιοποίηση τους κερδοσκόπους που παίζουν κυνικά στην υποβάθμιση των αγορών και απειλούν τη σταθερότητα ολόκληρων οικονομιών. Αυτό είναι ένα παλιό σενάριο: ακόμη και στην ασιατική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Πρωθυπουργός της Μαλαισίας Mahathyr Mohamed είχε συγκρίνει την κεφαλαιαγορά με μια «ζούγκλα άγριων θηρίων» στη συνέχεια της κατάρρευσης του νομίσματος της χώρας του.
Τι έχει αλλάξει από τότε; Απλά το γεγονός ότι οι επιθέσεις έχουν μετακινηθεί από την περιφέρεια της παγκόσμιας αγοράς στην καρδιά της Ευρώπης. Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει κανένας πολιτικός ώστε να εμποδίσει τη χρήση του ακρωνύμιου «PIGS» δηλαδή «Γουρούνια», από τα αρχικά των Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία; Ή τουλάχιστον αναγκάζοντας τους Αγγλοσάξονες που το χρησιμοποιούν να θυμούνται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεν είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς;
Για τα υπόλοιπα, όλα είναι όπως πριν, ή μάλλον χειρότερα από πριν, ειδικά όσον αφορά τους κανόνες της χρηματοδότησης και την ικανότητα δημιουργίας κερδοσκοπικών πιέσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφικές συνέπειες, γιατί κυριαρχούν σε σύγκριση με τα μέτρα αντιμετώπισης που οι επιμέρους κυβερνήσεις λαμβάνουν.
Και κάτι ακόμη, στην κερδοσκοπία προσφέρθηκαν πυρομαχικά σε αφθονία, χάρη στη γενναιόδωρη ρευστότητα που δημιουργήθηκε ξεκινώντας από τη δεκαετία το '90 και ακόμη πιο γενναιόδωρα τα τελευταία δύο χρόνια μόνο και μόνο για να σωθεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα από την καταστροφή.
Αν υποθέσουμε ότι η κερδοσκοπία είναι ένα θηρίο ανήμερο, όχι μόνο δεν έχει γίνει τίποτα για να δαμαστεί, αντίθετα, του έχουν ευγενικά προσφέρει (σε μια ασημένια πιατέλα) και όλα τα εργαλεία ώστε να συνεχίσει ανενόχλητο το έργο του. Το ότι δεν έγινε τίποτα, δεδομένων των κρίσεων του τελευταίου αιώνα (παρά τα πολλά προειδοποιητικά σημάδια) είναι σοβαρό, αλλά το ότι έχει υπάρξει αδράνεια στην αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας κατά τα τελευταία δύο χρόνια, είναι απλά σκανδαλώδες.
Η Chicago Mercantile Exchange αποκάλυψε τις προάλλες ότι υπάρχουν ανοίγματα στο ευρώ αξίας περίπου 8 δισεκατομμύρια δολάρια. Δεδομένου ότι αυτή είναι μόνο μία από τις ρυθμιζόμενες αγορές, δηλαδή ένα μικρό ποσοστό σε σχέση με την εξωχρηματιστηριακή αγορά, over-the-counter, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για την απειλή που συσσωρεύετε και τις πιέσεις που θα υποβληθεί η αγορά τις επόμενες εβδομάδες.
Όμως, ποιοι είναι που πραγματοποίησαν αυτά τα ανοίγματα; Σίγουρα δεν είναι μόνο τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου τα λεγόμενα hedge funds, στα οποία είναι πάρα πολύ εύκολο να αποδοθεί ο ρόλος του κακού δράκου. Στην πρώτη γραμμή βρίσκουμε την αφρόκρεμα (ας πούμε) των παγκόσμιων τραπεζών, από τις πρώην τράπεζες επενδύσεων των ΗΠΑ σε εκείνες τις Ευρωπαϊκές, που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερα τις οικονομικές δραστηριότητές τους στην αγορά (συχνά εις βάρος των οικογενειακών υπηρεσιών και των επιχειρήσεων) και η λεγόμενη διαπραγμάτευση της ιδιοκτησίας, η οποία τεχνικά στη συνέχεια περιλαμβάνει την αποδοχή των κερδοσκοπικών θέσεων σε υπέρογκα ποσά.
Αλλά τελικά που είναι εκείνα τα μέτρα που θα μπορούσαν να μειώσουν το μέγεθος αυτού του είδους των συναλλαγών; Πού είναι τα όρια για το χρέος των τραπεζών; Πού είναι οι έξτρα φόροι σε ορισμένες μορφές παθητικού; Πού είναι οι υποχρεώσεις να μεταβιβαστούν όσο το δυνατόν περισσότερα παράγωγα στις ρυθμιζόμενες αγορές; Πού είναι οι περιορισμοί στην ιδιοκτησιακή συναλλαγή;
Μοιάζει να διανύουμε την Ανθολογία του Spoon River: «Όλοι, όλοι κοιμούνται στο λόφο».
Ίσως οι πολιτικοί να περίμεναν περισσότερη ευγνωμοσύνη από τις τράπεζες που έχουν τόσο γενναιόδωρα σώσει και στη συνέχεια τροφοδοτήσει με άφθονη ρευστότητα και χαμηλό κόστος. Ίσως νόμιζαν ότι είχαν επινοήσει έναν έξυπνο μηχανισμό δημιουργίας αυτόματης ζήτησης των κρατικών τίτλων. Ίσως νόμιζαν κατά βάθος ότι οι κερδοσκοπικές πιέσεις (καθόλου δυσάρεστες έως ότου έφερναν κέρδη στις εγχώριες τράπεζες) θα κατευθύνονταν αλλού. Σε κάθε περίπτωση, ήταν λαθροχειρία.
Το κρίσιμο σημείο είναι ότι σήμερα οι αγορές απαιτούν δραστικά μέτρα, με τη μορφή της πολιτικής του περιορισμού των δαπανών, σε σημείο μάλιστα που οι πολιτικοί των ευρωπαϊκών χωρών, τώρα πλέον στο μάτι του κυκλώνα, δεν έχουν άδικο να τα θεωρούν ως μια πραγματική αυτοκτονία. Ειδικότερα, εάν τα μέτρα αυτά εφαρμοστούν σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με σημαντικούς οικονομολόγους όπως ο νομπελίστας Paul Krugman, θα επικρατήσει το φάντασμα της ανεργίας με αισθητή μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας.
Το κτήνος λοιπόν, απαιτεί τιμές που είναι πάντα λιγότερο κοινωνικά ανεκτές. Επομένως, είναι καιρός οι πολιτικοί να σταματήσουν να προωθούν άκαρπες κριτικές εναντίον των άγριων θηρίων (επιδεικτικά ανωνύμων) και να θυμούνται ότι η δουλειά τους είναι πάνω απ' όλα να κάνουν τους θηριοδαμαστές.
Ήταν αναμενόμενο. Η κλιμάκωση των εντάσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές έχει οδηγήσει πολλούς πολιτικούς στη χώρα τους, να στρέψουν στη δημόσια γελοιοποίηση τους κερδοσκόπους που παίζουν κυνικά στην υποβάθμιση των αγορών και απειλούν τη σταθερότητα ολόκληρων οικονομιών. Αυτό είναι ένα παλιό σενάριο: ακόμη και στην ασιατική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Πρωθυπουργός της Μαλαισίας Mahathyr Mohamed είχε συγκρίνει την κεφαλαιαγορά με μια «ζούγκλα άγριων θηρίων» στη συνέχεια της κατάρρευσης του νομίσματος της χώρας του.
Τι έχει αλλάξει από τότε; Απλά το γεγονός ότι οι επιθέσεις έχουν μετακινηθεί από την περιφέρεια της παγκόσμιας αγοράς στην καρδιά της Ευρώπης. Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει κανένας πολιτικός ώστε να εμποδίσει τη χρήση του ακρωνύμιου «PIGS» δηλαδή «Γουρούνια», από τα αρχικά των Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία; Ή τουλάχιστον αναγκάζοντας τους Αγγλοσάξονες που το χρησιμοποιούν να θυμούνται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεν είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς;
Για τα υπόλοιπα, όλα είναι όπως πριν, ή μάλλον χειρότερα από πριν, ειδικά όσον αφορά τους κανόνες της χρηματοδότησης και την ικανότητα δημιουργίας κερδοσκοπικών πιέσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφικές συνέπειες, γιατί κυριαρχούν σε σύγκριση με τα μέτρα αντιμετώπισης που οι επιμέρους κυβερνήσεις λαμβάνουν.
Και κάτι ακόμη, στην κερδοσκοπία προσφέρθηκαν πυρομαχικά σε αφθονία, χάρη στη γενναιόδωρη ρευστότητα που δημιουργήθηκε ξεκινώντας από τη δεκαετία το '90 και ακόμη πιο γενναιόδωρα τα τελευταία δύο χρόνια μόνο και μόνο για να σωθεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα από την καταστροφή.
Αν υποθέσουμε ότι η κερδοσκοπία είναι ένα θηρίο ανήμερο, όχι μόνο δεν έχει γίνει τίποτα για να δαμαστεί, αντίθετα, του έχουν ευγενικά προσφέρει (σε μια ασημένια πιατέλα) και όλα τα εργαλεία ώστε να συνεχίσει ανενόχλητο το έργο του. Το ότι δεν έγινε τίποτα, δεδομένων των κρίσεων του τελευταίου αιώνα (παρά τα πολλά προειδοποιητικά σημάδια) είναι σοβαρό, αλλά το ότι έχει υπάρξει αδράνεια στην αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας κατά τα τελευταία δύο χρόνια, είναι απλά σκανδαλώδες.
Η Chicago Mercantile Exchange αποκάλυψε τις προάλλες ότι υπάρχουν ανοίγματα στο ευρώ αξίας περίπου 8 δισεκατομμύρια δολάρια. Δεδομένου ότι αυτή είναι μόνο μία από τις ρυθμιζόμενες αγορές, δηλαδή ένα μικρό ποσοστό σε σχέση με την εξωχρηματιστηριακή αγορά, over-the-counter, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για την απειλή που συσσωρεύετε και τις πιέσεις που θα υποβληθεί η αγορά τις επόμενες εβδομάδες.
Όμως, ποιοι είναι που πραγματοποίησαν αυτά τα ανοίγματα; Σίγουρα δεν είναι μόνο τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου τα λεγόμενα hedge funds, στα οποία είναι πάρα πολύ εύκολο να αποδοθεί ο ρόλος του κακού δράκου. Στην πρώτη γραμμή βρίσκουμε την αφρόκρεμα (ας πούμε) των παγκόσμιων τραπεζών, από τις πρώην τράπεζες επενδύσεων των ΗΠΑ σε εκείνες τις Ευρωπαϊκές, που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερα τις οικονομικές δραστηριότητές τους στην αγορά (συχνά εις βάρος των οικογενειακών υπηρεσιών και των επιχειρήσεων) και η λεγόμενη διαπραγμάτευση της ιδιοκτησίας, η οποία τεχνικά στη συνέχεια περιλαμβάνει την αποδοχή των κερδοσκοπικών θέσεων σε υπέρογκα ποσά.
Αλλά τελικά που είναι εκείνα τα μέτρα που θα μπορούσαν να μειώσουν το μέγεθος αυτού του είδους των συναλλαγών; Πού είναι τα όρια για το χρέος των τραπεζών; Πού είναι οι έξτρα φόροι σε ορισμένες μορφές παθητικού; Πού είναι οι υποχρεώσεις να μεταβιβαστούν όσο το δυνατόν περισσότερα παράγωγα στις ρυθμιζόμενες αγορές; Πού είναι οι περιορισμοί στην ιδιοκτησιακή συναλλαγή;
Μοιάζει να διανύουμε την Ανθολογία του Spoon River: «Όλοι, όλοι κοιμούνται στο λόφο».
Ίσως οι πολιτικοί να περίμεναν περισσότερη ευγνωμοσύνη από τις τράπεζες που έχουν τόσο γενναιόδωρα σώσει και στη συνέχεια τροφοδοτήσει με άφθονη ρευστότητα και χαμηλό κόστος. Ίσως νόμιζαν ότι είχαν επινοήσει έναν έξυπνο μηχανισμό δημιουργίας αυτόματης ζήτησης των κρατικών τίτλων. Ίσως νόμιζαν κατά βάθος ότι οι κερδοσκοπικές πιέσεις (καθόλου δυσάρεστες έως ότου έφερναν κέρδη στις εγχώριες τράπεζες) θα κατευθύνονταν αλλού. Σε κάθε περίπτωση, ήταν λαθροχειρία.
Το κρίσιμο σημείο είναι ότι σήμερα οι αγορές απαιτούν δραστικά μέτρα, με τη μορφή της πολιτικής του περιορισμού των δαπανών, σε σημείο μάλιστα που οι πολιτικοί των ευρωπαϊκών χωρών, τώρα πλέον στο μάτι του κυκλώνα, δεν έχουν άδικο να τα θεωρούν ως μια πραγματική αυτοκτονία. Ειδικότερα, εάν τα μέτρα αυτά εφαρμοστούν σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με σημαντικούς οικονομολόγους όπως ο νομπελίστας Paul Krugman, θα επικρατήσει το φάντασμα της ανεργίας με αισθητή μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας.
Το κτήνος λοιπόν, απαιτεί τιμές που είναι πάντα λιγότερο κοινωνικά ανεκτές. Επομένως, είναι καιρός οι πολιτικοί να σταματήσουν να προωθούν άκαρπες κριτικές εναντίον των άγριων θηρίων (επιδεικτικά ανωνύμων) και να θυμούνται ότι η δουλειά τους είναι πάνω απ' όλα να κάνουν τους θηριοδαμαστές.
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Πιάσαμε Πάτο ...
Η Ελλάδα έπιασε πάτο ... Χρεωμένη έως το αδιανόητο,
όχι μόνο δεν έχει τα χρήματα για να πληρώσει τα χρέη της, αλλά ούτε και την ελπίδα
να μπορέσει να το κάνει σύντομα ...
Η οικονομική ανάκαμψη θα αργήσει να έρθει ...
αλλά ακόμα κι αν υπαινιχθεί τον ερχομό της, δεν θα είναι ικανή να δημιουργήσει πραγματικό πλούτο ...
Αυτή είναι η κεντρική ιδέα ...
Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010
Άρωμα Γυναίκας ...
Η μυρωδιά του δέρματος μπορεί να επηρεάσει στην επιλογή της αγάπης; Σύμφωνα με τους επιστήμονες ναι ...κι αυτό γιατί υπάρχουν αρώματα για μια ζωή ...όπως και αρώματα για μια νύχτα μόνο ...
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
Η Ευρώπη Στο Χείλος Της Αβύσσου ...
Επίθεση στο Ευρώ και κενά εξουσίας ...
Η ΕΕ βγαίνει από την πιο σοβαρή κρίση της μεταπολεμικής περιόδου με δυνατότητες ανάπτυξης μόλις 1% ...
Ίσως η τελευταία ευκαιρία ...
Το έτος 2010 απειλεί να είναι το «annus horribilis» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2000, στη Λισσαβόνα, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων είχαν θέσει στόχο για το έτος που διανύουμε να καταστεί η Ευρώπη «η πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο.» Σήμερα, ο ισολογισμός είναι επιεικώς καταστροφικός.
Η Γηραιά Ήπειρος βγαίνει σιγά-σιγά από την χειρότερη μεταπολεμική κρίση με δυνατότητα ανάπτυξης λίγο πάνω από το 1%, ένα ποσοστό εντελώς ανεπαρκές για να διατηρήσει το κοινωνικό του μοντέλο ένα κράτος πρόνοιας. Το εργατικό της δυναμικό όχι μόνο είναι άνεργο σε ποσοστό περισσότερο από 10%, αλλά, όπως επεσήμανε και μια τελευταία μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραμένει «εκτενώς ανειδίκευτο.» Ακόμα και το ευρώ, το μόνο πραγματικό επίτευγμα της δεκαετίας αυτής, είναι υπό επίθεση.
Η «μόλυνση» της Ελλάδας, στα πρόθυρα της πτώχευσης, είναι πιθανό να εξαπλωθεί και σε άλλους ασθενείς κρίκους της ζώνης του ευρώ. Ισπανία και Πορτογαλία, με έλλειμμα προσεχώς κοντά ή πάνω από 10%, είναι οι πρώτες χώρες στη λίστα, και τα χρηματιστήρια της Μαδρίτης και της Λισσαβόνας τιμωρούν βαριά την αδυναμία των εθνικών οικονομιών τους και την δυσπιστία των αγορών για την ικανότητα των δύο σοσιαλιστικών κυβερνήσεων να ξεκινήσουν τα δρακόντεια σχέδια εξυγίανσης που θα απαιτηθούν.
Ακόμη και από πολιτική άποψη, η Ευρώπη φαίνεται να κατευθύνεται προς το αδιέξοδο. Η Παγκόσμια Διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, η οποία θα έπρεπε να σώσει τον πλανήτη και να αποδείξει τον παγκόσμιο ηγετικό ρόλο της ΕΕ, κατέληξε σε ένα καταστροφικό αποτέλεσμα και κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη. Ο σεισμός στην Αϊτή υπογράμμισε την πλήρη ανικανότητα συντονισμού της ευρωπαϊκής βοήθειας (παρότι γενναιόδωρης), παρά το γεγονός ότι η αρχική απόφαση για τη δημιουργία «Ευρωπαϊκής Δύναμης Άμεσης Επέμβασης για Φυσικές Καταστροφές» χρονολογείται από το 2003.
Η νέα παγκόσμια τάξη φαίνεται να περνά όλο και πιο σταθερά στα χέρια των G2, της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Και η χαριστική βολή ήρθε μόλις από τον Ομπάμα, τον πρόεδρο που αγαπήθηκε περισσότερο από τους Ευρωπαίους μετά τον Kennedy, ο οποίος ακύρωσε την παρουσία του στη Σύνοδο Κορυφής ΗΠΑ-ΕΕ που έχει προγραμματισθεί για το Μάιο στη Μαδρίτη. Δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη ο Ομπάμα, γράφει με ύφος ικανοποίησης η Wall Street Journal. Η εικόνα που τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα προσφέρουν για την ίδια την Ευρώπη, είναι σύμφωνη με τα αποτελέσματα. Η Επιτροπή έχει παραιτηθεί από το αξίωμά της από το Νοέμβριο και παραμένει για να διεκπεραιώσει όλες τις τρέχουσες εργασίες, τη στιγμή μάλιστα που το ευρώ είναι υπό επίθεση.
Σε λίγo, το νέο σώμα, με επικεφαλής τον πορτογάλο Barroso, θα πρέπει να πάρει τελικά την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου. Αλλά οι ακροάσεις ανέδειξαν το χαμηλό επίπεδο των επιτρόπων που διορίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις.
Την πρώτη Ιανουαρίου 2010, μετά από εννέα χρόνια παζάρια, τέθηκε τελικά σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβόνα. Αλλά για την ώρα, το μόνο αποτέλεσμα που έχει παραχθεί είναι μια τεράστια σύγχυση σχετικά με την κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Προέδρου της Επιτροπής, και της εξάμηνης εκ περιτροπής προεδρία του Ύπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική.
«Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η Ένωση δεν είναι καλά. Οι χαμένες ευκαιρίες και οι αποτυχίες συσσωρεύονται», έγραψε ο Guy Verhofstadt, ο αρχηγός της Ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Herman Van Rompuy.
Το 2010 η ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ θα φθάσει μόλις το 0,9%, ενώ εκείνη των Κινέζων θα αγγίξει ένα 10%, των Ινδών το 7%, της Βραζιλίας το 4,8% και των ΗΠΑ το 4,4%. Το 2050 η G7 δεν θα απαρτίζεται πλέον από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία και τον Καναδά, αλλά από την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, το Μεξικό, την Ινδονησία και τις ΗΠΑ.
Από την Αϊτή στην Ελλάδα, και από την ακύρωση της επίσκεψης του Ομπάμα στην αποτυχία της Συνόδου Κορυφής της Κοπεγχάγη, η ανάλυση των γεγονότων είναι ανελέητη. Αλλά οι λόγοι τόσο της οικονομικής όσο και της πολιτικής κρίσης στην Ευρώπη, σύμφωνα με τον Guy Verhofstadt του επικεφαλής των Φιλελευθέρων, βρίσκονται ακριβώς στην έλλειψη ολοκλήρωσης των τελευταίων δέκα ετών. Σε μερικές ημέρες, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες για μια άτυπη Σύνοδο Κορυφής που συγκαλείται εκτάκτως από τον Van Rompuy για να αρχίσει η συζήτηση το πώς θα πρέπει να αντικατασταθεί η αποτυχημένη στρατηγική της Λισσαβόνα.
Αν οι Αρχηγοί Κρατών και κυβερνήσεων θέλουν πραγματικά να κατανοήσουν τους λόγους των προσφάτων αποτυχιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να καταλήξουν σε ένα μόνο συμπέρασμα: η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερη ενότητα και περισσότερη ενσωμάτωση, σε αντίθετη περίπτωση, η Ένωση θα παύσει να έχει ρόλο στην παγκόσμια σκηνή. Κοιτάζοντας προς τη Συνθήκη της Λισσαβόνα, με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν οι καιροί, είναι άσκοπο, δε φθάνει. Η διάδοση της ελληνικής λοίμωξης, σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι αγορές δεν έχουν πια εμπιστοσύνη στις ικανότητες των ξεχωριστών κυβερνήσεων να ισορροπήσουν τις αντίστοιχες εθνικές οικονομίες, φαίνεται να τις δικαιώνει.
Αλλά η πιθανότητα ώστε οι Ευρωπαίοι Ηγέτες να σταματήσουν στο χείλος της αβύσσου, δεν είναι πολλές. Το αποτέλεσμα οιασδήποτε ανταλλαγής ιδεών, θα πρέπει να διαμορφώνεται σε συγκεκριμένες προτάσεις για τη νέα οικονομική στρατηγική της επόμενης δεκαετίας, ώστε να παρουσιαστεί στην επόμενη σύνοδο κορυφής τον Μάρτιο, και στη συνέχεια να μεταφράζεται σε ένα επιχειρησιακό σχέδιο που θα εγκριθεί τον Ιούνιο.
Τις προηγούμενες εβδομάδες, ο Ισπανός ηγέτης Θαπατέρο, ως πρόεδρος της ΕΕ, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προτείνει τη δημιουργία μιας πραγματικής ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, με τη θέσπιση δεσμευτικών στόχων και ποινές για όσους δεν προσαρμόζονται, όπως συμβαίνει και με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αλλά αμέσως από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έφθασε το πάγωμα, το κρύο ντους. Και οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι που δήλωναν απρόθυμοι να παραχωρήσουν οποιοδήποτε περιθώριο στην κυριαρχία της οικονομικής πολιτικής. Μετά όμως από κοινή συνεδρίαση των γαλλικών και γερμανικών κυβερνήσεων, Σαρκοζί και Μέρκελ ανακοίνωναν ότι η επόμενη Σύνοδος Κορυφής θα παρουσιάσει μια σειρά από συγκεκριμένες προτάσεις που σκοπό θα έχουν να οδηγήσουν την Ευρώπη εκτός κρίσης.
Αν Βερολίνο και Παρίσι δεχθούν την έκκληση Verhofstadt, τότε η Ευρώπη θα έχει ίσως την τελευταία ευκαιρία για να ελπίζει.
Η ΕΕ βγαίνει από την πιο σοβαρή κρίση της μεταπολεμικής περιόδου με δυνατότητες ανάπτυξης μόλις 1% ...
Ίσως η τελευταία ευκαιρία ...
Το έτος 2010 απειλεί να είναι το «annus horribilis» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2000, στη Λισσαβόνα, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων είχαν θέσει στόχο για το έτος που διανύουμε να καταστεί η Ευρώπη «η πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο.» Σήμερα, ο ισολογισμός είναι επιεικώς καταστροφικός.
Η Γηραιά Ήπειρος βγαίνει σιγά-σιγά από την χειρότερη μεταπολεμική κρίση με δυνατότητα ανάπτυξης λίγο πάνω από το 1%, ένα ποσοστό εντελώς ανεπαρκές για να διατηρήσει το κοινωνικό του μοντέλο ένα κράτος πρόνοιας. Το εργατικό της δυναμικό όχι μόνο είναι άνεργο σε ποσοστό περισσότερο από 10%, αλλά, όπως επεσήμανε και μια τελευταία μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραμένει «εκτενώς ανειδίκευτο.» Ακόμα και το ευρώ, το μόνο πραγματικό επίτευγμα της δεκαετίας αυτής, είναι υπό επίθεση.
Η «μόλυνση» της Ελλάδας, στα πρόθυρα της πτώχευσης, είναι πιθανό να εξαπλωθεί και σε άλλους ασθενείς κρίκους της ζώνης του ευρώ. Ισπανία και Πορτογαλία, με έλλειμμα προσεχώς κοντά ή πάνω από 10%, είναι οι πρώτες χώρες στη λίστα, και τα χρηματιστήρια της Μαδρίτης και της Λισσαβόνας τιμωρούν βαριά την αδυναμία των εθνικών οικονομιών τους και την δυσπιστία των αγορών για την ικανότητα των δύο σοσιαλιστικών κυβερνήσεων να ξεκινήσουν τα δρακόντεια σχέδια εξυγίανσης που θα απαιτηθούν.
Ακόμη και από πολιτική άποψη, η Ευρώπη φαίνεται να κατευθύνεται προς το αδιέξοδο. Η Παγκόσμια Διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, η οποία θα έπρεπε να σώσει τον πλανήτη και να αποδείξει τον παγκόσμιο ηγετικό ρόλο της ΕΕ, κατέληξε σε ένα καταστροφικό αποτέλεσμα και κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη. Ο σεισμός στην Αϊτή υπογράμμισε την πλήρη ανικανότητα συντονισμού της ευρωπαϊκής βοήθειας (παρότι γενναιόδωρης), παρά το γεγονός ότι η αρχική απόφαση για τη δημιουργία «Ευρωπαϊκής Δύναμης Άμεσης Επέμβασης για Φυσικές Καταστροφές» χρονολογείται από το 2003.
Η νέα παγκόσμια τάξη φαίνεται να περνά όλο και πιο σταθερά στα χέρια των G2, της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Και η χαριστική βολή ήρθε μόλις από τον Ομπάμα, τον πρόεδρο που αγαπήθηκε περισσότερο από τους Ευρωπαίους μετά τον Kennedy, ο οποίος ακύρωσε την παρουσία του στη Σύνοδο Κορυφής ΗΠΑ-ΕΕ που έχει προγραμματισθεί για το Μάιο στη Μαδρίτη. Δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη ο Ομπάμα, γράφει με ύφος ικανοποίησης η Wall Street Journal. Η εικόνα που τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα προσφέρουν για την ίδια την Ευρώπη, είναι σύμφωνη με τα αποτελέσματα. Η Επιτροπή έχει παραιτηθεί από το αξίωμά της από το Νοέμβριο και παραμένει για να διεκπεραιώσει όλες τις τρέχουσες εργασίες, τη στιγμή μάλιστα που το ευρώ είναι υπό επίθεση.
Σε λίγo, το νέο σώμα, με επικεφαλής τον πορτογάλο Barroso, θα πρέπει να πάρει τελικά την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου. Αλλά οι ακροάσεις ανέδειξαν το χαμηλό επίπεδο των επιτρόπων που διορίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις.
Την πρώτη Ιανουαρίου 2010, μετά από εννέα χρόνια παζάρια, τέθηκε τελικά σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβόνα. Αλλά για την ώρα, το μόνο αποτέλεσμα που έχει παραχθεί είναι μια τεράστια σύγχυση σχετικά με την κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Προέδρου της Επιτροπής, και της εξάμηνης εκ περιτροπής προεδρία του Ύπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική.
«Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η Ένωση δεν είναι καλά. Οι χαμένες ευκαιρίες και οι αποτυχίες συσσωρεύονται», έγραψε ο Guy Verhofstadt, ο αρχηγός της Ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Herman Van Rompuy.
Το 2010 η ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ θα φθάσει μόλις το 0,9%, ενώ εκείνη των Κινέζων θα αγγίξει ένα 10%, των Ινδών το 7%, της Βραζιλίας το 4,8% και των ΗΠΑ το 4,4%. Το 2050 η G7 δεν θα απαρτίζεται πλέον από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία και τον Καναδά, αλλά από την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, το Μεξικό, την Ινδονησία και τις ΗΠΑ.
Από την Αϊτή στην Ελλάδα, και από την ακύρωση της επίσκεψης του Ομπάμα στην αποτυχία της Συνόδου Κορυφής της Κοπεγχάγη, η ανάλυση των γεγονότων είναι ανελέητη. Αλλά οι λόγοι τόσο της οικονομικής όσο και της πολιτικής κρίσης στην Ευρώπη, σύμφωνα με τον Guy Verhofstadt του επικεφαλής των Φιλελευθέρων, βρίσκονται ακριβώς στην έλλειψη ολοκλήρωσης των τελευταίων δέκα ετών. Σε μερικές ημέρες, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες για μια άτυπη Σύνοδο Κορυφής που συγκαλείται εκτάκτως από τον Van Rompuy για να αρχίσει η συζήτηση το πώς θα πρέπει να αντικατασταθεί η αποτυχημένη στρατηγική της Λισσαβόνα.
Αν οι Αρχηγοί Κρατών και κυβερνήσεων θέλουν πραγματικά να κατανοήσουν τους λόγους των προσφάτων αποτυχιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να καταλήξουν σε ένα μόνο συμπέρασμα: η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερη ενότητα και περισσότερη ενσωμάτωση, σε αντίθετη περίπτωση, η Ένωση θα παύσει να έχει ρόλο στην παγκόσμια σκηνή. Κοιτάζοντας προς τη Συνθήκη της Λισσαβόνα, με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν οι καιροί, είναι άσκοπο, δε φθάνει. Η διάδοση της ελληνικής λοίμωξης, σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι αγορές δεν έχουν πια εμπιστοσύνη στις ικανότητες των ξεχωριστών κυβερνήσεων να ισορροπήσουν τις αντίστοιχες εθνικές οικονομίες, φαίνεται να τις δικαιώνει.
Αλλά η πιθανότητα ώστε οι Ευρωπαίοι Ηγέτες να σταματήσουν στο χείλος της αβύσσου, δεν είναι πολλές. Το αποτέλεσμα οιασδήποτε ανταλλαγής ιδεών, θα πρέπει να διαμορφώνεται σε συγκεκριμένες προτάσεις για τη νέα οικονομική στρατηγική της επόμενης δεκαετίας, ώστε να παρουσιαστεί στην επόμενη σύνοδο κορυφής τον Μάρτιο, και στη συνέχεια να μεταφράζεται σε ένα επιχειρησιακό σχέδιο που θα εγκριθεί τον Ιούνιο.
Τις προηγούμενες εβδομάδες, ο Ισπανός ηγέτης Θαπατέρο, ως πρόεδρος της ΕΕ, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προτείνει τη δημιουργία μιας πραγματικής ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, με τη θέσπιση δεσμευτικών στόχων και ποινές για όσους δεν προσαρμόζονται, όπως συμβαίνει και με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αλλά αμέσως από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έφθασε το πάγωμα, το κρύο ντους. Και οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι που δήλωναν απρόθυμοι να παραχωρήσουν οποιοδήποτε περιθώριο στην κυριαρχία της οικονομικής πολιτικής. Μετά όμως από κοινή συνεδρίαση των γαλλικών και γερμανικών κυβερνήσεων, Σαρκοζί και Μέρκελ ανακοίνωναν ότι η επόμενη Σύνοδος Κορυφής θα παρουσιάσει μια σειρά από συγκεκριμένες προτάσεις που σκοπό θα έχουν να οδηγήσουν την Ευρώπη εκτός κρίσης.
Αν Βερολίνο και Παρίσι δεχθούν την έκκληση Verhofstadt, τότε η Ευρώπη θα έχει ίσως την τελευταία ευκαιρία για να ελπίζει.
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
«Αποδέξου Και Σώσε Τη Λευκή Φυλή» …
Η έναρξη των αιτήσεων εγγραφής ξεκίνησε μέσω του Διαδικτύου με φρενιασμένα συνθήματα ...
Στόχοι της «μάχης» είναι οι μαύροι, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι Εβραίοι ...
Κου Κλουξ Κλαν στην Ιταλία, η τελευταία τρέλα ...
«Ας ξαναπάρουμε πίσω εκείνο που μας έχει αφαιρεθεί και ας δώσουμε στα παιδιά μας το μέλλον που τους αξίζει» ...
Η Υπουργός Mara Carfagna δηλώνει: «Μια επικίνδυνη φάρσα. Τέλος στα απολίτιστα μηνύματα του δικτύου» ...
Εξαπολύουν μια «έκκληση» στην Ιταλία στον οιονδήποτε θέλει να υπερασπιστεί «τη λευκή φυλή», επειδή «ο λευκός άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να ασκήσει την εξουσία του στα εδάφη και τα έθνη του». Η σκιά της Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ), η οποία, στην Αμερική, συγκεντρώνει ξενοφοβικούς και ρατσιστές κρυμμένους πίσω από την παραδοσιακή λευκή ή χρωματιστή κουκούλα, απλώνεται και στη γειτονική χώρα, όπου ιδρύθηκε ένα «Βασίλειο της Ιταλίας». Εμψυχωτές του, είναι η δράση των «United Northern and Southern Knights of the KKK» (το ακρωνύμιο είναι UNSK), το πιο σημαντικό αμερικανικό τμήμα της Κου Κλουξ Κλαν, με έδρα το Fraser, του Michigan. Μια «επικίνδυνη φάρσα», την προσδιορίζει η Υπουργός Ίσων Ευκαιριών Mara Carfagna, ειδικά εάν το ρατσιστικό μήνυμα έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο και μπορεί να καταστεί προσιτό στους νεότερους.
Ήδη το 2007, η KKK έκανε τα πρώτα της βήματα στην Ευρώπη, με το πρώτο «Επίσημο Βασίλειο». Μετά από μια σειρά διαφορών στο εσωτερικό του κινήματος, η οργάνωση διαλύθηκε. Τότε ήταν που τα μέλη, κυρίως Ιταλοί και Γερμανοί, στράφηκαν προς τους «United Northern and Southern Knights» (που δημιουργήθηκαν το 2005 με πρωτοβουλία ενός μέλους εγγεγραμμένου στους ΚΚΚ), ζητώντας να ενταχθούν στις κατευθυντήριες εντολές τους. «Μετά από μια σύντομη διαπραγμάτευση, σε ένα ιταλικό φόρουμ των νεοναζί που τους προσκαλεί για να τους τιμήσει, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια παράλληλη ευρωπαϊκή και αδελφική «οικογένεια» σε αυτή την αμερικανική. Αυτή η διαδικασία επικυρώθηκε επίσημα και αναγνωρίσθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο τον Αύγουστο του 2008».
Μέχρι σήμερα, εκτός από τις έδρες σε 29 πολιτείες των ΗΠΑ και το Iταλικό Bασίλειο, υπάρχει ένα γερμανικό, ένα στο Βέλγιο και ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παρ' όλα αυτά, προειδοποίησαν, «ελπίζουμε να διευρυνθούμε περαιτέρω τους επόμενους μήνες». Ο Ευρωπαϊκός συντονισμός έχει ανατεθεί σε αυτό που ονομάζεται γερμανικό «Ράιχ». Το κάθε «Bασίλειο» είναι αυτόνομο, αλλά ανταποκρίνεται στον ευρωπαϊκό συντονισμό, ο οποίος με τη σειρά του αναφέρεται στη μητρική εταιρεία στο Μίτσιγκαν. Το 2009, πραγματοποιήθηκαν δύο «Σύνοδοι Κορυφής» μεταξύ της ευρωπαϊκής και αμερικανικής ηγεσίας.
Η ηλεκτρονική διεύθυνση του ιταλικού τμήματος, ανακοινώνει «την έναρξη των εγγραφών» και απευθύνει έκκληση να προσχωρήσουν στο κίνημα: «Αν είσθε άνδρες ή γυναίκες λευκοί πατριώτες και αισθάνεστε ότι θέλετε να δεσμευτείτε για τη γενιά σας και τις μελλοντικές γενιές, εάν κουραστήκατε να βλέπετε τους απογόνους μας, τα δικαιώματά μας και το μέλλον μας να ποδοπατιούνται και να πετιούνται, αν θέλετε να σταματήσετε αυτό το μακελειό, θα χαρούμε να σας έχουμε μαζί μας και να σας ακούσουμε. Μπορείτε να συμμετάσχετε στον αγώνα και να σώσετε τα δικαιώματά σας ως λευκοί πολίτες και χριστιανοί. Ας επαναφέρουμε αυτό που μας έχει αφαιρεθεί και ας δώσουμε στα παιδιά μας το μέλλον που τους αξίζει».
Για την εγγραφή πρέπει να συμπληρωθεί ένα έντυπο, επισυνάπτοντας έγχρωμη φωτογραφία και ένα αντίγραφο ταυτότητας: η επίσημη αποδοχή θα έρθει μετά το πέρασμα μιας δοκιμαστικής περιόδου παρακολούθησης 12 μηνών. Κατά την εγγραφή, δίνεται στους εγγεγραμμένους το «βιβλίο της δοκιμαστικής περιόδου».
Η φιλοσοφία αντιγράφει πιστά αυτή των ρατσιστών «αδελφών» της Αμερικής: αγώνα και σύγκρουση με τους «μαύρους, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους», αλλά και τους «Εβραίους» για να δοθεί ζωή σε ένα κράτος «λευκό και χριστιανικό». Στους Εβραίους, για παράδειγμα, απαγορεύεται αυστηρά η εγγραφή στο κίνημα, επειδή οι «Klansmen» (όπως ονομάζονται τα μέλη), είναι «Μόνο Λευκοί Χριστιανοί». «Είμαστε πιστοί στις αρχές της Κου Κλουξ Κλαν, που ιδρύθηκε το 1865», λένε στο ιταλικό τμήμα των blogs τους, και μιλούν για μια «Ιερή Αποστολή». Μια αποστολή μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: «Ο αγώνας για τη φυλή μας είναι απαιτητικός και η νίκη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με αφοσίωση και πίστη. Ο στόχος μας είναι απλός αλλά ισχυρός, διατηρεί το χριστιανικό λευκό, τα ιδανικά του και τις παραδόσεις του. Είμαστε εδώ για να οδηγήσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας ώστε να αποκαταστήσουν την τάξη σε αυτή την κοινωνία που κατέρρευσε».
Σύμφωνα με αυτούς τους κουκουλοφόρους ρατσιστές, που αυτοαποκαλούνται «εθνικιστές και υπερήφανοι που είναι Ιταλοί», σήμερα «γίνεται πολύς λόγος για μαύρη υπερηφάνεια, εβραϊκή υπερηφάνεια, ισπανική υπερηφάνεια, ακόμα και gay υπερηφάνεια», ενώ «υπάρχει μόνο ένα τμήμα της πλειοψηφίας του πληθυσμού που δεν ενθαρρύνεται να είναι υπερήφανο της γενεαλογίας του και των επιτευγμάτων των προγόνων του. Αυτή είναι η Λευκή Φυλή». Και συνεχίζουν έτσι με μια σειρά από ζητήματα σχετικά με τις αρχές της φυλετικής ανωτερότητας, που είναι και η βάση για νεοναζί πεποιθήσεις: «Για να είναι ψυχικά υγιές ένα άτομο, χρειάζεται μια σαφή ταυτότητα και επίγνωση της αξίας του. Για να διασφαλίσει ότι ολόκληρη η φυλή μας θα είναι ισχυρή αλλά και υγιής, όλοι οι λευκοί άνθρωποι πρέπει να αναπτύξουν το αίσθημα της φυλετικής ταυτότητας και της αξίας. Έτσι μόνο θα αποκτήσετε υπερηφάνεια στη φυλή σας».
Πώς θα πρέπει να διαδώσουν τις αρχές της ξενοφοβίας της KKK στην Ιταλία; Είναι αυτοί οι ίδιοι που το εξηγούν: «Λόγω του σχεδόν άγνωστου ιστορικού χαρακτήρα του συλλόγου μας, ο πρώτος μας στόχος είναι να μεταφέρουμε το αληθινό μήνυμά μας προς τους καλούς Ιταλούς πολίτες. Αυτό θα γίνει με τη διανομή φυλλαδίων σε χώρους και τοποθεσίες κατά το νόμιμο τρόπο, σύμφωνα με το ιταλικό δίκαιο και μέσω του web (φόρουμ, ιστοσελίδες, blog, e-mails)». Και, όσον αφορά αυτή την προπαγάνδα μέσω του διαδικτύου, το αμερικανικό τμήμα του κινήματος παρέχει εδώ και αρκετό καιρό στην υπηρεσία του YouTube, βίντεο με τις τελετές τους, συμπεριλαμβανομένου εκείνου στην οποία καίγεται ο σταυρός.
Σκληρές και κατευθυνόμενες επιθέσεις εξαπολύονται και εναντίον των ομοφυλοφίλων ως ηθικών αυτουργών της κοινωνικής κρίσης: «Η ομοφυλοφιλία είναι ανευθυνότητα χωρίς ντροπή. Και δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι από τότε που βγήκε από το ντουλάπι ξεκίνησε η κρίση της κοινωνίας. Οι ομοφυλόφιλοι επιβαρύνουν δραματικά το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης. Αρνούνται ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος ενώ εξακολουθούν να διαμαρτύρονται για άνιση μεταχείριση, αντί να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, να πληρώσουν δηλαδή για τις αμαρτίες τους».
Η άσπρη κουκούλα που φορούν χρησιμεύει στην «προστασία της εργασίας και της ήρεμης καθημερινής ζωής» των μελών της: «Εμείς δεν θέλουμε τα μέλη μας να πέφτουν θύματα παρενόχλησης, επίθεσης ή διακρίσεων», εξηγούν, μη κρύβοντας τον φόβο τους απέναντι σε ενώσεις της αριστεράς που θα μπορούσαν να τους δημιουργήσουν προβλήματα. Προσπαθούν να προβλέψουν τι θέλουν να απαγορεύσουν, και απαντούν με μια ερώτηση: «Λένε ότι οι Klansmen θα πρέπει να απομακρύνονται από τις θέσεις εργασίας τους, αυτές των στρατιωτικών, των αστυνομικών, των πυροσβεστών και όλων αυτών των υπηρεσιών ασφαλείας. Αν ένας Klansman Θα έπρεπε να απολυθεί από την εργασία του, επειδή η ΚΚΚ ιστορικά σκότωσε μερικούς μαύρους, τότε δε θα ήταν ίσως το ίδιο σωστό να απολυθεί κι ένας μαύρος εφόσον αυτοί έχουν μεγαλύτερη ικανότητα να αλληλοσκοτώνονται περισσότερο από αυτήν που θα μπορούσαν να έχουν οι Klansman;»
Και όπως ήταν φυσικό καταφθάνει η καταδίκη της Ιταλίδας υπουργού Μara Carfagna. Μια «επιχείρηση φάρσα που μπορεί να καταστεί επικίνδυνη», λέει η υπουργός των Ίσων Ευκαιριών: «Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ενθαρρύνουν τους πολίτες μας να κάνουν διακρίσεις κατά των μαύρων, των ομοφυλοφίλων και ανθρώπων διαφορετικού θρησκευτικού προσανατολισμού από εμάς. Μέσω του Διαδικτύου απευθύνονται σε ένα ευρύτατο κοινό, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών».
Η Υπουργός ζητά την παρέμβαση των Αρμοδίων Υπηρεσιών. Για την υπόθεση έχει ειδοποιηθεί ο εισαγγελέας της Ρώμης. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος τέθηκε σε επιφυλακή και από τις πρώτες πληροφορίες, όλες οι πίστες οδηγούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου θα μπορούσε να είναι ο διακομιστής της ιστοσελίδας.
Στόχοι της «μάχης» είναι οι μαύροι, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι Εβραίοι ...
Κου Κλουξ Κλαν στην Ιταλία, η τελευταία τρέλα ...
«Ας ξαναπάρουμε πίσω εκείνο που μας έχει αφαιρεθεί και ας δώσουμε στα παιδιά μας το μέλλον που τους αξίζει» ...
Η Υπουργός Mara Carfagna δηλώνει: «Μια επικίνδυνη φάρσα. Τέλος στα απολίτιστα μηνύματα του δικτύου» ...
Εξαπολύουν μια «έκκληση» στην Ιταλία στον οιονδήποτε θέλει να υπερασπιστεί «τη λευκή φυλή», επειδή «ο λευκός άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να ασκήσει την εξουσία του στα εδάφη και τα έθνη του». Η σκιά της Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ), η οποία, στην Αμερική, συγκεντρώνει ξενοφοβικούς και ρατσιστές κρυμμένους πίσω από την παραδοσιακή λευκή ή χρωματιστή κουκούλα, απλώνεται και στη γειτονική χώρα, όπου ιδρύθηκε ένα «Βασίλειο της Ιταλίας». Εμψυχωτές του, είναι η δράση των «United Northern and Southern Knights of the KKK» (το ακρωνύμιο είναι UNSK), το πιο σημαντικό αμερικανικό τμήμα της Κου Κλουξ Κλαν, με έδρα το Fraser, του Michigan. Μια «επικίνδυνη φάρσα», την προσδιορίζει η Υπουργός Ίσων Ευκαιριών Mara Carfagna, ειδικά εάν το ρατσιστικό μήνυμα έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο και μπορεί να καταστεί προσιτό στους νεότερους.
Ήδη το 2007, η KKK έκανε τα πρώτα της βήματα στην Ευρώπη, με το πρώτο «Επίσημο Βασίλειο». Μετά από μια σειρά διαφορών στο εσωτερικό του κινήματος, η οργάνωση διαλύθηκε. Τότε ήταν που τα μέλη, κυρίως Ιταλοί και Γερμανοί, στράφηκαν προς τους «United Northern and Southern Knights» (που δημιουργήθηκαν το 2005 με πρωτοβουλία ενός μέλους εγγεγραμμένου στους ΚΚΚ), ζητώντας να ενταχθούν στις κατευθυντήριες εντολές τους. «Μετά από μια σύντομη διαπραγμάτευση, σε ένα ιταλικό φόρουμ των νεοναζί που τους προσκαλεί για να τους τιμήσει, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια παράλληλη ευρωπαϊκή και αδελφική «οικογένεια» σε αυτή την αμερικανική. Αυτή η διαδικασία επικυρώθηκε επίσημα και αναγνωρίσθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο τον Αύγουστο του 2008».
Μέχρι σήμερα, εκτός από τις έδρες σε 29 πολιτείες των ΗΠΑ και το Iταλικό Bασίλειο, υπάρχει ένα γερμανικό, ένα στο Βέλγιο και ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παρ' όλα αυτά, προειδοποίησαν, «ελπίζουμε να διευρυνθούμε περαιτέρω τους επόμενους μήνες». Ο Ευρωπαϊκός συντονισμός έχει ανατεθεί σε αυτό που ονομάζεται γερμανικό «Ράιχ». Το κάθε «Bασίλειο» είναι αυτόνομο, αλλά ανταποκρίνεται στον ευρωπαϊκό συντονισμό, ο οποίος με τη σειρά του αναφέρεται στη μητρική εταιρεία στο Μίτσιγκαν. Το 2009, πραγματοποιήθηκαν δύο «Σύνοδοι Κορυφής» μεταξύ της ευρωπαϊκής και αμερικανικής ηγεσίας.
Η ηλεκτρονική διεύθυνση του ιταλικού τμήματος, ανακοινώνει «την έναρξη των εγγραφών» και απευθύνει έκκληση να προσχωρήσουν στο κίνημα: «Αν είσθε άνδρες ή γυναίκες λευκοί πατριώτες και αισθάνεστε ότι θέλετε να δεσμευτείτε για τη γενιά σας και τις μελλοντικές γενιές, εάν κουραστήκατε να βλέπετε τους απογόνους μας, τα δικαιώματά μας και το μέλλον μας να ποδοπατιούνται και να πετιούνται, αν θέλετε να σταματήσετε αυτό το μακελειό, θα χαρούμε να σας έχουμε μαζί μας και να σας ακούσουμε. Μπορείτε να συμμετάσχετε στον αγώνα και να σώσετε τα δικαιώματά σας ως λευκοί πολίτες και χριστιανοί. Ας επαναφέρουμε αυτό που μας έχει αφαιρεθεί και ας δώσουμε στα παιδιά μας το μέλλον που τους αξίζει».
Για την εγγραφή πρέπει να συμπληρωθεί ένα έντυπο, επισυνάπτοντας έγχρωμη φωτογραφία και ένα αντίγραφο ταυτότητας: η επίσημη αποδοχή θα έρθει μετά το πέρασμα μιας δοκιμαστικής περιόδου παρακολούθησης 12 μηνών. Κατά την εγγραφή, δίνεται στους εγγεγραμμένους το «βιβλίο της δοκιμαστικής περιόδου».
Η φιλοσοφία αντιγράφει πιστά αυτή των ρατσιστών «αδελφών» της Αμερικής: αγώνα και σύγκρουση με τους «μαύρους, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους», αλλά και τους «Εβραίους» για να δοθεί ζωή σε ένα κράτος «λευκό και χριστιανικό». Στους Εβραίους, για παράδειγμα, απαγορεύεται αυστηρά η εγγραφή στο κίνημα, επειδή οι «Klansmen» (όπως ονομάζονται τα μέλη), είναι «Μόνο Λευκοί Χριστιανοί». «Είμαστε πιστοί στις αρχές της Κου Κλουξ Κλαν, που ιδρύθηκε το 1865», λένε στο ιταλικό τμήμα των blogs τους, και μιλούν για μια «Ιερή Αποστολή». Μια αποστολή μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: «Ο αγώνας για τη φυλή μας είναι απαιτητικός και η νίκη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με αφοσίωση και πίστη. Ο στόχος μας είναι απλός αλλά ισχυρός, διατηρεί το χριστιανικό λευκό, τα ιδανικά του και τις παραδόσεις του. Είμαστε εδώ για να οδηγήσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας ώστε να αποκαταστήσουν την τάξη σε αυτή την κοινωνία που κατέρρευσε».
Σύμφωνα με αυτούς τους κουκουλοφόρους ρατσιστές, που αυτοαποκαλούνται «εθνικιστές και υπερήφανοι που είναι Ιταλοί», σήμερα «γίνεται πολύς λόγος για μαύρη υπερηφάνεια, εβραϊκή υπερηφάνεια, ισπανική υπερηφάνεια, ακόμα και gay υπερηφάνεια», ενώ «υπάρχει μόνο ένα τμήμα της πλειοψηφίας του πληθυσμού που δεν ενθαρρύνεται να είναι υπερήφανο της γενεαλογίας του και των επιτευγμάτων των προγόνων του. Αυτή είναι η Λευκή Φυλή». Και συνεχίζουν έτσι με μια σειρά από ζητήματα σχετικά με τις αρχές της φυλετικής ανωτερότητας, που είναι και η βάση για νεοναζί πεποιθήσεις: «Για να είναι ψυχικά υγιές ένα άτομο, χρειάζεται μια σαφή ταυτότητα και επίγνωση της αξίας του. Για να διασφαλίσει ότι ολόκληρη η φυλή μας θα είναι ισχυρή αλλά και υγιής, όλοι οι λευκοί άνθρωποι πρέπει να αναπτύξουν το αίσθημα της φυλετικής ταυτότητας και της αξίας. Έτσι μόνο θα αποκτήσετε υπερηφάνεια στη φυλή σας».
Πώς θα πρέπει να διαδώσουν τις αρχές της ξενοφοβίας της KKK στην Ιταλία; Είναι αυτοί οι ίδιοι που το εξηγούν: «Λόγω του σχεδόν άγνωστου ιστορικού χαρακτήρα του συλλόγου μας, ο πρώτος μας στόχος είναι να μεταφέρουμε το αληθινό μήνυμά μας προς τους καλούς Ιταλούς πολίτες. Αυτό θα γίνει με τη διανομή φυλλαδίων σε χώρους και τοποθεσίες κατά το νόμιμο τρόπο, σύμφωνα με το ιταλικό δίκαιο και μέσω του web (φόρουμ, ιστοσελίδες, blog, e-mails)». Και, όσον αφορά αυτή την προπαγάνδα μέσω του διαδικτύου, το αμερικανικό τμήμα του κινήματος παρέχει εδώ και αρκετό καιρό στην υπηρεσία του YouTube, βίντεο με τις τελετές τους, συμπεριλαμβανομένου εκείνου στην οποία καίγεται ο σταυρός.
Σκληρές και κατευθυνόμενες επιθέσεις εξαπολύονται και εναντίον των ομοφυλοφίλων ως ηθικών αυτουργών της κοινωνικής κρίσης: «Η ομοφυλοφιλία είναι ανευθυνότητα χωρίς ντροπή. Και δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι από τότε που βγήκε από το ντουλάπι ξεκίνησε η κρίση της κοινωνίας. Οι ομοφυλόφιλοι επιβαρύνουν δραματικά το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης. Αρνούνται ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος ενώ εξακολουθούν να διαμαρτύρονται για άνιση μεταχείριση, αντί να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, να πληρώσουν δηλαδή για τις αμαρτίες τους».
Η άσπρη κουκούλα που φορούν χρησιμεύει στην «προστασία της εργασίας και της ήρεμης καθημερινής ζωής» των μελών της: «Εμείς δεν θέλουμε τα μέλη μας να πέφτουν θύματα παρενόχλησης, επίθεσης ή διακρίσεων», εξηγούν, μη κρύβοντας τον φόβο τους απέναντι σε ενώσεις της αριστεράς που θα μπορούσαν να τους δημιουργήσουν προβλήματα. Προσπαθούν να προβλέψουν τι θέλουν να απαγορεύσουν, και απαντούν με μια ερώτηση: «Λένε ότι οι Klansmen θα πρέπει να απομακρύνονται από τις θέσεις εργασίας τους, αυτές των στρατιωτικών, των αστυνομικών, των πυροσβεστών και όλων αυτών των υπηρεσιών ασφαλείας. Αν ένας Klansman Θα έπρεπε να απολυθεί από την εργασία του, επειδή η ΚΚΚ ιστορικά σκότωσε μερικούς μαύρους, τότε δε θα ήταν ίσως το ίδιο σωστό να απολυθεί κι ένας μαύρος εφόσον αυτοί έχουν μεγαλύτερη ικανότητα να αλληλοσκοτώνονται περισσότερο από αυτήν που θα μπορούσαν να έχουν οι Klansman;»
Και όπως ήταν φυσικό καταφθάνει η καταδίκη της Ιταλίδας υπουργού Μara Carfagna. Μια «επιχείρηση φάρσα που μπορεί να καταστεί επικίνδυνη», λέει η υπουργός των Ίσων Ευκαιριών: «Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ενθαρρύνουν τους πολίτες μας να κάνουν διακρίσεις κατά των μαύρων, των ομοφυλοφίλων και ανθρώπων διαφορετικού θρησκευτικού προσανατολισμού από εμάς. Μέσω του Διαδικτύου απευθύνονται σε ένα ευρύτατο κοινό, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών».
Η Υπουργός ζητά την παρέμβαση των Αρμοδίων Υπηρεσιών. Για την υπόθεση έχει ειδοποιηθεί ο εισαγγελέας της Ρώμης. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος τέθηκε σε επιφυλακή και από τις πρώτες πληροφορίες, όλες οι πίστες οδηγούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου θα μπορούσε να είναι ο διακομιστής της ιστοσελίδας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)