Η ποίηση δεν πέθανε …

Η ποίηση είναι το σωσίβιο που πιάνεσαι όταν όλα φαίνεται να έχουν χαθεί ...

Όταν η καρδιά στάζει για τον σπαραγμό λέξεων που πληγώνουν,

από τις σιωπές που παρασύρουν στον γκρεμό ...

Όταν γίνεσαι τόσο αδιαπέραστος που ακόμη και ο άνεμος δεν καταφέρνει να περάσει ...

Μην αναπνέεις θέλω να θρέψω την ψυχή μου

με τις ατέλειωτες σιωπές μου που χάθηκαν σ'αυτή την καταιγίδα ...

Πόσο άσχημο είναι να μην μπορείς να γράφεις ...

Έχω κάποια αποσαρκωμένα ποίηματα που καλπάζουν στο κενό

και λυπάμαι που δεν έχουν φτερά ...

Η καρδιά μου εκπλήσεται, γονατίζει

και, με την αναπνοή σου στο στήθος,

κλείνει την καγκελόπορτα από φόβο μήπως σε χάσει ...

Αλλά δεν πρόλαβε ...

Ο έρωτας υπόσχεται χαμόγελα και δάκρυα ...

Και κρατά πάντα το λόγο του ...