Εδώ Ελλάδα ...

ΕΔΩ ΟΠΟΥ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ … ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ … Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ …

Θόδωρος Πάγκαλος - "Μαζί Τα Φάγαμε" ...

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αποτελεί πλέον αντικείμενο πολλών συζητήσεων … οι λόγοι αυτών πάρα πολλοί … όπως: οι μίζες των πολιτικών … η τρυφηλή ζωή τους … οι μισθοί τους … κ.ά. … Η ΧΩΡΑ που γέννησε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ … την εννοούσε διαφορετικά … ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ήταν το πολίτευμα στο οποίο είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν όλοι οι κάτοικοι τ...ης πόλης … με την προϋπόθεση ότι ήταν πολίτες … και ότι διατηρούσαν τα πολιτικά τους δικαιώματα … Η Χώρα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ τιμωρούσε την ΑΤΙΜΙΑ ... με τη στέρηση των πολιτκών δικαιωμάτων … και τη δυνατότητα του να προσφέρεις … και ήταν η χειρότερη επιβολή ποινής μετά τον ΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟ … δηλαδή την εξορία … τη δυνατότητα του να είσαι στην πατρίδα σου … Αξιοσημείωτο είναι ότι όσοι πολίτες δεν προσέφεραν στην Πόλη τους αποκαλούνταν ΑΧΡΕΙΟΙ … δηλαδή ΑΧΡΗΣΤΟΙ … όπως αναφέρει και ο Περικλής στον Επιτάφιο … Ένας βουλευτής περιοριζόταν στη μία και μοναδική θητεία του ΒΟΥΛΗ … η οποία για κάποιους λόγους μετά από χρόνια έγινε δύο θητείες … με την προϋπόθεση ότι δεν θα ήταν συνεχόμενες … ενώ η θητεία στην Βουλή ήταν μονοετής και την υποχρέωση ότι θα υπήρχε καθημερινή ενασχόληση … αυστηρά και μόνο με τα Κοινά ... Τέλος η ΒΟΥΛΗ είχε τη δυνατότητα με ψήφισμα να αποβάλει μέλος της … το οποίο είχε διαπράξει ΑΞΙΟΠΟΙΝΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ … δηλαδή ήταν ΑΧΡΕΙΟ … Στο τέλος της θητείας της κάθε ΒΟΥΛΗ λογοδοτούσε στον αθηναϊκό λαό για ολόκληρο το έργο της … κι ευτυχώς όχι μόνο με παράδοση – παραλαβή των Υπουργείων … Αναρωτιέμαι αν σε εκείνη τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ … η ΠΑΡΑΔΟΧΗ του Θ. Πάγκαλου … που στοιχειοθετεί ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ … πως θα καταγραφόταν στην Ιστορία … μάλλον πίσσα και πούπουλα …

"Διεφθαρμένοι" Μου Γραικοί ...

ΓΕΙΑ ΣΑΣ «ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ» ΜΟΥ ΓΡΑΙΚΟΙ … ΑΠΟΨΕ ΣΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΑ … ΟΝΕΙΡΕΥΘΗΚΑ … ΕΙΔΑ ΕΝΑ ΚΑΤΑΛΕΥΚΟ ΣΕΝΤΟΝΙ ΜΙΑΣ ΣΚΗΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ … ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ … ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΔΩ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ … ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟΙ … ΚΑΙ ΔΕ ΧΩΡΑΓΑΝ ΣΤΟ ΠΑΝΙ …

Η Ψήφος ...

...ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΤΙ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΨΗΦΙΖΑΝ ΚΑΙ ...ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ...

Ετυμολογία ...

…ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΡΑΙΚΟΙ ΜΟΥ …ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΓΡΑΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ …Ο ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ ΤΟΝΙΖΕ ΟΤΙ …ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΟΝΟΜΑΖΑΝ ΤΑ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ ΕΘΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ …ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ …ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥΣ …ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ … Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ …ΜΑΣ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΥ …ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗ … «ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ» ΔΙΑΤΥΜΠΑΝΙΖΕΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΠΟΥ ΞΕΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ …ΟΧΙ ΘΟΔΩΡΕ ΕΓΩ ΕΛΕΙΠΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΗ ΓΟΡΔΗ …ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ …ΤΑ ΚΙΛΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΙΔΙΑ …

Η Διαφθορά ...

Ο ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Πέερ Στάινμπρουκ …ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ …ΟΤΙ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2009 ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ …ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΤΕ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ …ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΖΟΤΑΝ ΝΑ ΧΑΡΑΞΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΑΤΟΣ …ΚΙ ΕΚΕ...ΙΝΟΣ ΕΙΧΕ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟΣ …ΑΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ …ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΡΑΙΚΟΙ ΜΟΥ …Ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΙΣ ΧΑΣΕΙ …ΚΙ Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΙΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ …ΦΤΩΧΗ ΠΑΤΡΙΔΑ …

Δελτίο Τύπου (2) ...

...ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΑΞΙΜΟΥ ...ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ...Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ κ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΗ ...ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ (ΑΝΑΦΕΡΕΙ) ...ΟΤΙ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟ ...ΚΑΙ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΑ ΑΠΛΥΤΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ...

Δελτίο Τύπου (1) ...

...ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ...ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ...ΠΡΟΣΕΧΩΣ ...ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ...ΚΑΛΩΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ...

Επερώτηση ...

…ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ FACEBOOK(ική) …ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥΣ …ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ …ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ …ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ …ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ …ΚΛΠ …ΚΛΠ …ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΓΑΣΘΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ …ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΠΑΜΠΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ …ΝΑ ΕΧΕΙ JEEP …ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΙ ΕΝΑ SMART(άκι) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ …BLACKBERRY …ΠΙΣΤΩΤ...ΙΚΗ ΚΑΡΤΑ GOLD …ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ …ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ PAY ROLL …ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΑΠΟ 2 ΕΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ …Ή ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΑΣ ΓΡΑΦΕΙΑ …ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ …Ή ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΕ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ …ΜΕ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΦΥΣΙΚΑ …ΝΟΜΙΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ …ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ (;;;;) …ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΚΙ ΕΧΕΤΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟΡΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ …ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ …ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΦΕ …ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ …Η ΠΕΛΑΤΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ ΠΛΕΟΝ …ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΙΤΕ ΑΚΡΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΣ …(ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ) …ΤΟΤΕ ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ …ΣΤΟ ΦΤΩΧΙΚΟ ΜΟΥ …Ή ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ …ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ …ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ …ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ …ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΝΟΜΑΤΑ …ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ ΠΟΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΜΑΝΑΡΙΑ …ΞΕΡΕΤΕ …ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ …ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝΤΩΝ …ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΩΝ …ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΣΑΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΥΤΟ …ΦΙΛΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΩΡΑ ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ …ΤΡΕΧΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΚΑΦΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΦΙΛΕΨΩ …ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡ ΒΑΣΙΛΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ MINI MARKET ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΟΥ …ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ «ΤΕΦΤΕΡΙ» …ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΝΩ ΕΝΑΝΤΙ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ …ΟΠΟΤΕ ΚΑΝΩ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ …ΜΕ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ …ΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟ …

Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ...

ΘΥΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΦΙΜΩΜΕΝΑ ΣΤΟΜΑΤΑ …ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ …ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ …ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΜΑΘΟΥΝ ΠΟΤΕ …ΓΙΑΤΙ ...ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ …ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΕΛΕΙΟΙ ΥΠΗΚΟΟΙ ΜΙΑΣ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ …

ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΑΣ ...

ΜΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΑ …ΠΡΟΚΑΛΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΠΡΑΒΟΥΣ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ …ΚΑΙ ΑΠΕΛΥΣΑ ΤΟ ΘΕΟ …





...................................................................

ΟΝΕΙΡΟ Ή ΑΝΑΔΡΟΜΗ; ...

ΙΣΩΣ ΝΑΤΑΝ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ Ή ΙΣΩΣ ΑΝΑΔΡΟΜΗ … ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΕ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ … ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ … ΚΑΙ ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΕΥΑ ΕΞΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΔΡΟΜΟ … ΚΙ ΕΝΟΙΩΣΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΕΜΠΕΔΩΣΑ … ΟΤΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΔΡΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΣΚΟΠΟ … ΜΙΑ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ … ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΤΩΣΕΙ … ΚΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΡΙΣΚΑΡΩ … ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΑΛΛΟ …

.....................................................................................

ΧΑΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟ "ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ" ...

…Με αφορμή τις δηλώσεις του «καλλιτέχνη» Τσόκλη στην Κρατική Τηλεόραση …του απαντώ …υπάρχουν γονείς που χτυποκαρδούν κάθε φορά που τα παιδιά τους βγαίνουν για το σχολείο …για τη δουλειά …που μεροκαματιάζουν αφού δεν έχουν πατέρα με μέσον να τα βολέψει …Άκου προσεκτικά κ. Τσόκλη …στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι …η ψευτοκουλτούρα και η μαλακία …πάει σύννεφο …Αν υπήρχε Κράτος κανένα σχολείο δεν θα εμπιστευόταν πλέον να φέρει παιδιά να δουν τα έργα σου …κι αν ήμουν νομοθέτης θα σε κατηγορούσα για παρότρυνση σε κακούργημα για όλους τους μετά δηλώσεις σου βιασμούς …Καλύτερα να μασάς …παρά να μιλάς …Έλεος δηλαδή …Την από καιρό καλλιτεχνική παρακμή σου την ξέραμε …η ανθρώπινη ευτυχώς σου βγήκε εγκαίρως …
Να περάσει ο επόμενος «καλλιτέχνης» …

ΜΑΘΑΜΕ ΠΙΑ ...

…ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΞΗ …ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΚΛΕΒΑΝ ΨΩΜΙ …ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ …ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΒΕΙΣ …ΟΤΑΝ ΠΕΙΝΑΣ …

ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ...

…ΠΟΛΛΟΙ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΝ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ …ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ …ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ …ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΗ - ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΟΦΥΪΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ …ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ...



…ΚΑΙ Η ΦΩΤΟ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ PROVA GENERALE …ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ …ΜΙΛΑ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ …

L’ Aquila …Ένας Χρόνος Μετά …Οι Αδικοχαμένοι

Σίγουρα δεν είναι σφάλμα κανενός, ούτε μιας Κυβέρνησης, αν ξεσπάσει ένας σεισμός μες στην καρδιά της νύχτας και ισοπεδώσει μια ολόκληρη περιοχή που ήδη βρίσκεται καταγεγραμμένη στους σεισμικούς χάρτες του φόβου, προκαλώντας μια επώδυνη αλυσίδα από ερείπια, νεκρούς και τραυματίες. Όταν η αστάθεια του εδάφους συνδυάζεται δυστυχώς με τη βία της φύσης, η καταστροφή γίνεται ασταμάτητη και ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραιτηθεί από τη μοίρα του ...

Όμως ...

Μια Κυβέρνηση, είναι αναγκαίο και στο καθήκον της, να λαμβάνει μέτρα έκτακτης ανάγκης, να περιθάλπει τα θύματα, να βοηθά με κάθε τρόπο τους επιζώντες για την ανάκτηση το ταχύτερο δυνατό μιας φυσιολογικής ζωής και να εγγυάται την αξιοπρέπεια όλων ...

Μια Κυβέρνηση, σίγουρα θα πρέπει να δύναται να συμβάλλει, ώστε κάθε πολιτική διαμάχη να τίθεται στο περιθώριο και να μπορεί να επικεντρώνει τις δυνάμεις όλων σε μια κοινή προσπάθεια αλληλεγγύης ...

Μια Κυβέρνηση, αμέσως μετά από μια καταστροφή, θα πρέπει να καταρτά τον κατάλογο της ευθύνης, όχι μόνο για να διαπιστώνει ότι είχε γίνει πραγματικά αυτό που θα έπρεπε να γίνει για να αποφευχθεί μια καταστροφή μεγάλης έκτασης, αλλά και για να αποτρέπει στο μέλλον την επανάληψη ή τουλάχιστον για να μειώνει τις απώλειες ...

Οι μαρτυρίες των παθόντων ένα χρόνο μετά, κάθε άλλο παρά θετικό πρόσημο απονέμουν στην γείτονα ιταλική Κυβέρνηση ...

Σε Μια Αβέβαιη Ευρώπη …Η Ελλάδα Χρειάζεται Σωσίβιο …Όχι Ζουρλομανδύα …

Κατά τη διάρκεια της ύφεσης του 1991-93 τα δημοσιονομικά ελλείμματα της Γερμανίας που οφείλονταν στην επανένωση, συχνά θεωρούντο η αιτία των υψηλών επιτοκίων. Στην επόμενη ύφεση, στα τέλη του 2001, η Γερμανία ήταν έτοιμη να λάβει ένα "early warning" μια "έγκαιρη προειδοποίηση" από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για υπερβολικό δημοσιονομικό έλλειμμα. Τώρα η Γερμανία κατηγορείται ότι οδηγεί μια περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, και ότι προκαλεί αστάθειες σε ολόκληρη την Ευρώπη.

STABAT MATER …Το Πάθος

Ένας Μονόλογος ...Στις Μύτες Των Άκρων ...

Αν το πάθος είναι ένα «αγαθό» για όλους και αν αυτό με πολλούς τρόπους αμφισβητείται, να λοιπόν από τη μία πλευρά η αναγκαιότητα να βυθιστούμε σε αυτό, από την άλλη να πολεμήσουμε όποιον το αρνείται ή χειρότερα, αυτόν που το προδίδει.

Αξίζει όμως να συλλογιστούμε αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ένα παράδοξο της σκέψης, της οποίας η απάρνηση του κόσμου, δεν είναι ποτέ απάρνηση της σάρκας, της ζωντανής υλικότητας των πραγμάτων. Ενάντια κάθε υπερβολικά επιφανειακής και ξεφτισμένης ευλάβειας, υπάρχει κοντά μια πίστη που δεν φοβάται να εκτεθεί, αγγίζοντας και αφήνοντας να την αγγίζει η πραγματικότητα.

Μπορεί κάποιος να κάνει τη σύγκριση ανάμεσα στην εμπιστοσύνη που βασίζεται στον ηθικό νόμο που κυβερνά τη ζωή και στο σημερινό χάος μεταξύ πιστού και άπιστου, υποκρισίας και βίας, έτσι όπως, στον αιώνα του Δάντη η δειλία ήταν ακριβώς αντίθετη με την καλοσύνη. Η πρώτη είναι η ψυχική αδράνεια που σε καθιστά ανίκανο να προωθήσεις το καλό, η δεύτερη το ηθικό θάρρος που δημιουργεί και πραγματοποιεί το καλό προς το ιδανικό της ζωής.

Ένα και μόνο είναι το σημείο απ' όπου πηγάζει μια παρόμοια ευλάβεια, η αγεφύρωτη δηλαδή απόσταση ανάμεσα στην αγάπη του Θεού και στην αθλιότητα του ανθρώπου, πρόκειται για το μίσος που ενίοτε αισθάνεται κανείς για τα ανθρώπινα λάθη ταυτόσημο με αυτό που νοιώθουμε για εμάς τους ίδιους.

Ο Σταυρός παραμένει για μένα η καρδιά του ζην, που φέρνει έτσι στην επιφάνεια τα άκρα αντίθετα της πνευματικής μου διάθεσης. Ο Σταυρός ως σκάνδαλο και παραφροσύνη για την ανθρωπότητα.

Και, τέλος, το να εμπνέεσαι συχνά από το πάθος, βοηθά να ξαναποκτήσεις όλη τη μυστική του φλόγα, έστω και εξαγνίζοντάς την από τις πιο δύσκολες στιγμές.

(Αναφορά στην τελευταία ομώνυμη, με τον τίτλο, συγγραφική δουλειά του Τάσου Μαυρή)

.....................................................................................

Σε Ένα «Κουτί» Πρώτων Βοηθειών …Η Διάσωση Της Ελλάδας ...

Ποιος το περίμενε ότι μέσα στην μεγαλύτερη από την Μεταπολίτευση, οικονομική κρίση της χώρας μας, ένα «κουτί» πρώτων βοηθειών, το φορητό φαρμακείο που λέμε στην καθομιλουμένη, θα έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα μέτρα στήριξης των Εταίρων;
Αλήθεια, υπάρχει το «κουτί» πρώτων βοηθειών για την Ελλάδα; Ναι, υπάρχει ...

Αλήθεια η Ελλάδα έχει ανάγκη από το περιεχόμενο αυτού του «κουτιού»; Προσωπικά πιστεύω πως ... Όχι.

Στο ψήφισμα της Συνόδου Κορυφής οι Ευρωπαίοι ηγέτες απεφάνθησαν ότι αν η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη οικονομικής ρευστότητας, η Ευρώπη είναι σε θέση πλέον να δράσει γρήγορα και συλλογικά «μέσα» από ένα μηχανισμό εκταμίευσης οικονομικών πόρων ...

Αυτό είναι με λίγα λόγια το μήνυμα που αποστέλλουν οι Βρυξέλλες στις χρηματοπιστωτικές αγορές που εδώ και αρκετές εβδομάδες ανέμεναν στην μεγάλη ανακοίνωση: το σχέδιο «διάσωσης» για την Ελλάδα.

Ο πρωταρχικός στόχος της ομάδας της Ευρώπης ήταν να καθησυχάσει τις αγορές. Τα τεχνικά εργαλεία παρέμβασης που μας ανακοίνωσαν, διατυμπανίζουν ότι υπάρχουν, αλλά δεν χρειάζονται, όπως λένε, γιατί το πρόγραμμα λιτότητας της Αθήνας είναι τολμηρό και εφικτό.

Όμως, ένας μέσος νους αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση είναι κάθε άλλο παρά καθησυχαστική για την Ελλάδα η οποία μόνο για τις εξαγορές των κρατικών χρεογράφων της που λήγουν, τους τόκους για το χρέος και το έλλειμμά της, θα πρέπει να συγκεντρώσει περίπου 55 δισ. Ευρώ έως το τέλος του χρόνου, ένα ποσόν δηλαδή ίσο με το 20% του ΑΕΠ.

Ας επανέλθουμε όμως στην Ευρωομάδα, που ακόμα δεν μας έχει πει τίποτα σχετικά με τα εργαλεία που θα περιέχει το «κουτί» των πρώτων βοηθειών για την Ελλάδα, τουλάχιστον σε εμάς τους κοινούς θνητούς. Προς το παρόν, ξέρουμε μόνο ότι δεν θα ενεργοποιηθούν εγγυητικά δάνεια. Επίσης και για τη μορφή των διμερών δανείων, αν υπάρξουν, υπό την αυστηρή έννοια του όρου, κάποιες αμφιβολίες παραμένουν.

Σίγουρα κανείς δεν γνωρίζει το ποσόν της ενίσχυσης που περιέχει το «κουτί» των πρώτων βοηθειών (μολονότι οι προσδοκίες της αγοράς είναι με ελάχιστο τα 20 και κατ' ανώτατο όριο τα 50 δισ. Ευρώ), όπως επίσης κανείς δεν μας έχει πει τίποτα για το επιτόκιο που επιβλήθηκε στην Ελλάδα σε περίπτωση που απαιτηθεί αυτού του είδους άμεσης ρευστότητας. Τηρείται δε σιγή ιχθύος για τη διάρκεια και τις λεπτομέρειες εκταμίευσης των κονδυλίων.

Ποιες και πόσες χώρες θα συντονισθούν να καταβάλλουν τα ποσά υπέρ της Αθήνας; Για την ώρα η πρόσκληση αφορά και τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ. Όμως, δεν αποκλείεται η έγκαιρη παρέμβαση αυτή, αν ενεργοποιηθεί, να συρρικνωθεί στο κλειστό κύκλωμα των μελών της Ευρωομάδας με την εμπλοκή και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Οι αγορές μέχρι στιγμής δεν αντέδρασαν αρνητικά σε αυτή την απόφαση, την περισσότερο πολιτική και λιγότερο τεχνική. Μια απόφαση που δίνει καθαρά το πλεονέκτημα της αμφιβολίας στις Βρυξέλλες, η οποία μας παρουσιάζει με λίγα και απλά λόγια πως το «κουτί» των πρώτων βοηθειών όχι μόνο δεν είναι άδειο, αλλά αντίθετα γεμάτο και έτοιμο για χρήση.

Ένα «κουτί» πρώτων βοηθειών, έχει λόγο ύπαρξης μόνο για τις πρώτες στιγμές του ατυχήματος ακόμη κι αν αυτό που το προκάλεσε ήταν η απροσεξία μας ...

Όσο για το περιεχόμενο και τις τεχνικές του λεπτομέρειες, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως θα πρέπει να περιμένουμε την ετυμηγορία του «Θεού Χρόνου».

Σπρώχνω με το χέρι μου ένα ελαφρύ fois gras, σερβιρισμένο σε ξύλινη πιατέλα με φρυγανισμένο brioche ...το γραφικό μπιστρό και ο καφές μπορούν να περιμένουν ...μου πέρασε η όρεξη ...

…’Ελα Ποίηση …’Ελα Στο Κατώφλι Μου …

Στην εξοχή ...κοντά στα πηγάδια ...ή κοντά στους τοίχους των παλιών σπιτιών ...και λίγο ως πολύ παντού ...εμφανίσθηκε η μέντα ...Καλή Άνοιξη ...
«Σε τούτα δω τα μέρη ...μύρισε πια ...καλοκαίρι, μου έγραψε μια φίλη από την Κέρκυρα» ...Ναι της λέω, το Καλοκαίρι μύρισε ...η Άνοιξη να δούμε πότε θάρθει ...

Ας ξεχαστούμε όμως καλύτερα στους στίχους μιας ποίησης ...

...Ακόμα κι αν σ' έκοβαν κομματάκια ...ο άνεμος θα τα συγκέντρωνε ...το βασίλειο των αραχνών θα έραβε το δέρμα ...και το φεγγάρι θα ύφαινε τα μαλλιά και το πρόσωπο ...και η γύρη ενός Θεού ...ενός Θεού το χαμόγελο ...

Το πιο μεγαλειώδες έργο της ποίησης είναι ...ότι και στα παράλογα πράγματα δίνει νόημα και πάθος ...

Ο ΦΟΒΟΣ ...

...ΜΕ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΚΕΙΝΕΣ …ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ …ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ …ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ …

Το Όνειρο Μιας Μαριονέτας …

Αν για μια στιγμή

ο Θεός ξεχάσει

ότι είμαι μια μαριονέτα

από ύφασμα

και μου κάνει δώρο

ένα κομμάτι ζωής,

Με λίγες Διακοπές της Αθήνας …μακριά από το Ευρώ …

Τα εγγυημένα δάνεια ή οι προσωρινές πιστώσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας ίσως να επιτρέψουν στην Ελλάδα να αντιμετωπίσει μια κρίση αναχρηματοδότησης την άνοιξη. Αλλά αυτά είναι προσωρινά οικονομικά ημίμετρα, που δεν λύνουν το πραγματικό πρόβλημα, το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας που αγγίζει το 13% του ΑΕΠ. Για να αποφευχθεί η έκρηξη του δημόσιου χρέους στο μέλλον, η Αθήνα θα πρέπει να μειώσει τις ετήσιες δαπάνες της και να αυξήσει τους φόρους για να μειώσει το έλλειμμα τουλάχιστον στο 10%.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών σε αυτή την κλίμακα θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στην απασχόληση, με την ανεργία να βρίσκεται ήδη στο 10%, και μια αντιπολίτευση να αντιτίθεται στην εφαρμογή αυτών των μέτρων.

Αν η Ελλάδα είχε ακόμη το δικό της νόμισμα, θα μπορούσε, παράλληλα, να υποτιμήσει τη δραχμή για να μειώσει τις εισαγωγές και να αυξήσει τις εξαγωγές, μειώνοντας κατά 15% το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Το επίπεδο του ΑΕΠ και το ποσοστό απασχόλησης της χώρας θα μπορούσε να αυξηθεί με αυτά και μόνο τα μέτρα, δίχως να χρειάζονται αυξήσεις φόρων και μειώσεις δαπανών. Αλλά δεδομένου ότι η Αθήνα δεν έχει πλέον το δικό της νόμισμα, δεν είναι ελεύθερη να ακολουθήσει αυτή τη στρατηγική.

Τι μπορεί λοιπόν να κάνει η Ελλάδα; Μπορεί απλά να αυξήσει τους φόρους και να κάνει περικοπή των δημοσίων δαπανών, ζητώντας από τους πολίτες της να αντέξουν για πολλά χρόνια ένα υψηλό ποσοστό ανεργίας, ή μπορεί να χτυπήσει την πόρτα των άλλων χωρών της Ευρωζώνης για να ζητήσει μια πραγματική διάσωση, με ετήσιες πληρωμές, που θα φθάνουν στα ταμεία της Ελληνικής Κυβέρνησης, χρήματα αρκετά για να καλύψουν τα χρέη της και χωρίς να αυξήσει τους φόρους.

Αν και το μικρό μέγεθος της ελληνικής οικονομίας θα καθιστούσε εφικτή αυτή την πράξη, η υπόθεση θα αποκλειστεί σίγουρα επειδή Γερμανία και Γαλλία θέλουν δικαιολογημένα να αποφευχθεί η ενθάρρυνση των μεγαλύτερων κρατών της Ευρωζώνης να ασκούν πιέσεις ώστε να έχουν την ίδια μεταχείριση.

Μια άλλη επιλογή για την Ελλάδα είναι να εγκαταλείψει το ευρώ, προκαλώντας ίσως ένα φαινόμενο ντόμινο που θα οδηγούσε κι άλλα κράτη με σοβαρά ελλείμματα στον προϋπολογισμό και στο εμπορικό τους ισοζύγιο εκτός του ευρώ.

Καμία από αυτές τις επιλογές δεν είναι αρεστή στην Ελλάδα ή τους εταίρους της, στην Ευρωζώνη, αλλά υπάρχει μια καλύτερη ιδέα, η οποία θα μπορούσε να διατηρήσει το ενιαίο νόμισμα και να βοηθήσει την Αθήνα να διορθώσει το έλλειμμά της: οι υπόλοιπες χώρες του ευρώ θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Ελλάδα να αποχωρήσει, παίρνοντας «άδεια», σε προσωρινή βάση από το ενιαίο νόμισμα, με το δικαίωμα και την υποχρέωση να επιστρέψει σε μια πιο ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία.

Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα θα άφηνε το ευρώ για να επιστρέψει στη δραχμή, με αρχική συναλλαγματική ισοτιμία ένα προς ένα. Τα υπόλοιπα των τραπεζικών λογαριασμών και των ομολόγων θα παρέμεναν σε ευρώ ενώ μισθοί και τιμές θα καθορίζονταν σε δραχμές.

Εάν η συμφωνία προέβλεπε μια επιστροφή της Ελλάδας σε ένα ποσοστό ανταλλαγής 1,3 δραχμές για κάθε ευρώ, το ελληνικό νόμισμα θα μπορούσε να υποτιμηθεί αμέσως κατά περίπου 30% έναντι του ευρώ και των άλλων νομισμάτων. Σε περίπτωση απουσίας ή σχεδόν του πληθωρισμού, τα ελληνικά προϊόντα θα ήταν πολύ πιο ανταγωνιστικά, τόσο στην εσωτερική αγορά όσο και στις ξένες αγορές.

Σε αντάλλαγμα για την «άδεια» αναθεώρησης της συναλλαγματικής της ισοτιμίας, η Αθήνα θα συμφωνούσε να θεσπιστούν επιπλέον μέτρα για την ταχεία μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού και να το συντηρήσει σε χαμηλά επίπεδα. Η αύξηση του κόστους των εισαγωγών θα μείωνε τους πραγματικούς μισθούς, αλλά η ζημία θα είχε περιορισθεί λαμβάνοντας υπόψη ότι οι εισαγωγές αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 20% του εθνικού ΑΕΠ.

Σε άλλα μέλη όμως της Ευρωζώνης θα μπορούσε να μην αρέσει τους αρέσει η ιδέα να επιτραπεί στην Ελλάδα να γίνει πιο ανταγωνιστική, φοβούμενες ότι κι άλλες χώρες με βαρύ εμπορικού έλλειμμα θα ασκούσαν πίεση για να επιτύχουν παρόμοια κατ' εξαίρεση «άδεια». Αλλά επιτρέποντας στην Ελλάδα να επαναπροσδιορίσει τη συναλλαγματική ισοτιμία, είναι ίσως προτιμότερη από εκείνη της προοπτικής μιας απομάκρυνσης της χώρας από το ευρώ, οριστικά.

Σίγουρα θα καταδίκαζε τους Έλληνες σε μια δεκαετία «θυσιών και δακρύων», όπως φυσικά και τώρα με την εξαγγελθείσα οικονομική πολιτική. Όμως είναι προτιμότερο από μια συνεχή οικονομική ενίσχυση από τη Γερμανία και τις άλλες χώρες, συνεκτιμώντας ότι μια τέτοια κατάσταση θα μπορούσε να προτρέψει την ίδια τη Γερμανία να εγκαταλείψει το ευρώ.

Η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Νομισματική Ένωση έχει δύο σοβαρά ελαττώματα. Το πρώτο είναι ότι αναγκάζει διαφορετικές χώρες να έχουν ένα ενιαίο επιτόκιο και συναλλαγματική ισοτιμία που δεν μπορεί να είναι καλό για όλους. Το δεύτερο είναι ότι ο συνδυασμός του νομίσματος και των ανεξάρτητων εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών, ενθαρρύνουν ώστε να κρατηθούν χαλαρά τα ινία της αγοράς. Αυτές ακριβώς τις ελλείψεις της Ευρωζώνης, υπογραμμίζει η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας.

Αλλά αν οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης θέλουν να διατηρήσουν το σημερινό σύστημα, το να παραχωρήσουν ωστόσο στην Αθήνα τη δυνατότητα να εφαρμόσει μια νέα συναλλαγματική ισοτιμία, ίσως είναι η καλύτερη λύση.

Ο Ελληνικός Γρίφος …

Ο Γιώργος Παπανδρέου ζητά από τον Λευκό Οίκο πυγμή κατά της «νομισματικής κερδοσκοπίας», ενώ ο Υπουργός Οικονομίας διαπραγματεύεται παρασκηνιακά με το ΔΝΤ για να διασφαλίσει τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια δολάρια και να εκτονωθεί η πίεση των αγορών, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι βρίσκεται μπροστά στο εμπόδιο της διαφωνίας μεταξύ Strauss-Kahn και Sarkozy.

Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον φέρνει στο φως τόσο τη στρατηγική της Αθήνας για να ξεφύγει από τα δόντια της κρίσης του ελλείμματος όσο και στην ύπαρξη πρόδηλων διαφωνιών μεταξύ Παρισιού και του ΔΝΤ για τη λήψη αποφάσεων. Η περιγραφή της ελληνικής προσέγγισης είναι αυτό που συνέβη στο Λευκό Οίκο και στην έδρα του ΔΝΤ.

Ο Παπανδρέου εκμεταλλεύεται τη συνάντηση με τον Μπαράκ Ομπάμα στο Οβάλ Γραφείο για να αντιπαραθέσει τους κερδοσκόπους με κοινούς «εμπρηστές», ζητώντας παράλληλα την ισχυρή δέσμευση των ΗΠΑ να «δράσουν από κοινού με την ΕΕ στην αύξηση των κανόνων σχετικά με τις αγορές και να αποφεύγουν τους δόλιους εμπρησμούς».

Η αναφορά είναι για τα αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου που κερδοσκόπησαν σε βάρος της Ελλάδας και για τα οποία διερευνά η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ: «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κάνουν ασφάλιση πυρός για τα σπίτια των γειτόνων και στη συνέχεια να βάζουν φωτιά για να εισπράξουν το ασφάλιστρο», είπε ο πρωθυπουργός.

Το αίτημα στον Ομπάμα αποτελεί στρατηγική δέσμευση για την οικονομική σταθερότητα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά «της Ευρώπης και του ευρώ», γιατί «είναι για το συμφέρον της Αμερικής» εφόσον «ένα αδύναμο ευρώ θα αυξήσει το δολάριο με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση του εμπορικού ισοζυγίου των ΗΠΑ».

Αν ο Παπανδρέου κοιτάζει μακριά στο μέλλον είναι διότι για το άμεσο σκέπτεται ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος εισήλθε (La Stampa) στο νούμερο 700 της 19ης Οδού για να πει στους ανώτερους αξιωματούχους του ΔΝΤ ότι η Αθήνα έχει ανάγκη να λάβει γρήγορα - εντός 40 ημερών - τουλάχιστον 10 δισεκατομμύρια δολάρια χρηματοδότησης, προκειμένου να στείλει ένα «μήνυμα στις αγορές» για να ανακουφίσει την πίεση που εκτίναξε στο 6,5% τους τόκους που καταβάλλονται στους πιστωτές.

Αυτή τη στιγμή η Αθήνα χρειάζεται συνολικά 40 δισεκατομμύρια περίπου, αλλά πιστεύει ότι ένα τέτοιο βήμα του ΔΝΤ θα είχε θετικό αντίκτυπο, μειώνοντας σημαντικά την πίεση ακόμα και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Παπακωνσταντίνου συνάντησε τον Arrigo Sadun, τον Ιταλό διευθυντή του ΔΝΤ, που αντιπροσωπεύει και την Αθήνα, δείχνοντας προσοχή στην πρόταση του Υπουργού Tremonti για τη δημιουργία ενός «Ταμείου Διάσωσης» αποτελούμενο από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα Κράτη Μέλη.

Όμως, οι ελληνικές πιέσεις για να διασφαλισθεί από το ΔΝΤ μια ταχεία εγγύηση συγκρούονται με τις εντάσεις μεταξύ του εκτελεστικού διευθυντή, Dominique Strauss-Kahn, και του Γάλλου Προέδρου Nicolas Sarkozy.

Την παραμονή της άφιξης του κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου στην Ουάσιγκτον ο Strauss-Kahn σοφά επέλεξε να «πάει σε αποστολή στην Αφρική» ώστε να μην είναι υποχρεωμένος να σχολιάσει τη συνεχιζόμενη σύγκρουση: ενώ λοιπόν αυτός βλέπει με καλό μάτι ένα ρόλο του ΔΝΤ για την επίλυση της Ελληνικής κρίσης το Παρίσι έχει εντελώς διαφορετική άποψη, υποστηρίζοντας την ανάγκη για οικονομική ενίσχυση της Αθήνας μόνο μέσω της Ευρωζώνης.

Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι ενώ ο Strauss-Kahn επιδιώκει να βελτιώσει την εικόνα του προφίλ του ΔΝΤ όσον αφορά τη σταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας, ο Sarkozy αποσκοπεί πρωτίστως στην προστασία των συμφερόντων των εγχώριων τραπεζών, των πλέον εκτεθειμένων θα έλεγα μαζί με τις γερμανικές, σε χορηγημένα δάνεια στην Ελλάδα.

Περιπλέκοντας το σενάριο υπάρχει κίνδυνος η αντιπολίτευση του Sarkozy να οδηγήσει σε διαίρεση του ευρωπαϊκού τμήματος στο ΔΝΤ - η οποία κατέχει περίπου το ένα τρίτο των μετοχών - με αποτέλεσμα την αδυναμία ικανότητας ελιγμού του εκτελεστικού διευθυντή.

Επομένως να μη μας προκαλέσει έκπληξη, εάν στη συνάντηση Παπανδρέου και Χίλαρυ Κλίντον στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει συζητηθεί - σύμφωνα με διπλωματικές πηγές στην Ουάσιγκτον - ιδίως «ο ρόλος της Γαλλίας». Ειδικότερα ενόψει της άφιξης του Sarkozy στο Λευκό Οίκο, στις 30 Μαρτίου στη συνέχεια της Συνόδου Κορυφής, η οποία θα έχει στην ημερήσια διάταξη όχι μόνο το Ιράν, το ΝΑΤΟ και το Αφγανιστάν, αλλά και τη λύση του Ελληνικού Γρίφου.

Η Κρίση Στο Μικρόφωνο …

Ξεκινώ με έναν πρόλογο που το βάρος των λέξεων μου θυμίζει τις εποχές που κυνηγούσα την είδηση σε ταλαιπωρημένες χώρες και σφαίρες αδέσποτες, ναι κάπως έτσι:
Απόψε Εισβάλουμε Σε Μια Ορθάνοιχτη Πόρτα ...

Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται όλο και περισσότερο, και θα συνεχίσει με την ίδια τάση και στο μέλλον.

Η ψαλίδα συνεχίζει να διευρύνετε από τα μέσα της δεκαετίας του '80, και παρά τις επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, η διαφορά δεν μειώνεται.

Το ιταλικό παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Μεταξύ των τριάντα χωρών που συγκεντρώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του ΟΟΣΑ (την οργάνωση των λεγόμενων ανεπτυγμένων χωρών), η Ιταλία είναι στην έκτη θέση για το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Ο παράγοντας που μπλοκάρει τη χώρα, είναι η ανύπαρκτη κοινωνική κινητικότητα (από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία).

Τα παιδιά είναι «καταδικασμένα», έτσι λένε τα στατιστικά στοιχεία, να συνεχίζουν τη δουλειά των γονιών τους, ή καλύτερα, να κερδίζουν τον ίδιο μισθό.
Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε ένα είδος μεσαιωνικού εισοδήματος, όχι επαγγέλματος.

Το να επεξεργαζόμαστε το φορολογικό, όπως αναφέρει ο Αλμούνια (και που δεν εξηγεί σε βάθος τι εννοεί), μπορεί να είναι χρήσιμο στο να δώσει πνοή στα οικονομικά ενός νοικοκυριού; Να υποθέσουμε ότι είναι μια διαρθρωτική μεταρρύθμιση;

Και ενώ συνεχίζετε η συζήτηση για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, η Ιταλία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με την ανεργία των νέων να φθάνει το 26,8%, πίσω από την Ισπανία.

Αυτά είναι προβλήματα που μπορεί να γίνουν εφιάλτες, πολύ χειρότεροι από τον φόβο μιας πτώχευσης της Αθήνας.

Η περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι η μόνη. Η ανάπτυξη εξακολουθεί να είναι κάτω από το μηδέν σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, και παρόλα αυτά η Ευρώπη επεξεργάζεται το ...φορολογικό. Υπάρχουν τεράστιες αστάθειες στην Ευρωζώνη.

Το πιο σοβαρό έλλειμμα που έχουμε σήμερα στην Ευρώπη είναι η έλλειψη ιδανικών και θέλησης.
Βρισκόμαστε στην αναζήτηση του χαμένου χρόνου;
Θα το δείξει ο καιρός ... αλλά σίγουρο είναι ότι: «το μόνο αληθινό ταξίδι ... είναι να αλλάξουμε τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων».
Δεν πρέπει να χάσουμε άλλο χρόνο ...

Απόψε Εισβάλουμε Σε Μια Ορθάνοιχτη Πόρτα ...

Ξεκινώ με έναν πρόλογο που το βάρος των λέξεων μου θυμίζει τις εποχές που κυνηγούσα την είδηση σε ταλαιπωρημένες χώρες και σφαίρες αδέσποτες, ναι κάπως έτσι:
Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται όλο και περισσότερο, και θα συνεχίσει με την ίδια τάση και στο μέλλον.

Η ψαλίδα συνεχίζει να διευρύνετε από τα μέσα της δεκαετίας του '80, και παρά τις επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, η διαφορά δεν μειώνεται.

Το ιταλικό παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Μεταξύ των τριάντα χωρών που συγκεντρώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του ΟΟΣΑ (την οργάνωση των λεγόμενων ανεπτυγμένων χωρών), η Ιταλία είναι στην έκτη θέση για το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Ο παράγοντας που μπλοκάρει τη χώρα, είναι η ανύπαρκτη κοινωνική κινητικότητα (από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία).

Τα παιδιά είναι «καταδικασμένα», έτσι λένε τα στατιστικά στοιχεία, να συνεχίζουν τη δουλειά των γονιών τους, ή καλύτερα, να κερδίζουν τον ίδιο μισθό.
Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε ένα είδος μεσαιωνικού εισοδήματος, όχι επαγγέλματος.

Το να επεξεργαζόμαστε το φορολογικό, όπως αναφέρει ο Αλμούνια (και που δεν εξηγεί σε βάθος τι εννοεί), μπορεί να είναι χρήσιμο στο να δώσει πνοή στα οικονομικά ενός νοικοκυριού; Να υποθέσουμε ότι είναι μια διαρθρωτική μεταρρύθμιση;

Και ενώ συνεχίζετε η συζήτηση για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, η Ιταλία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με την ανεργία των νέων να φθάνει το 26,8%, πίσω από την Ισπανία.

Αυτά είναι προβλήματα που μπορεί να γίνουν εφιάλτες, πολύ χειρότεροι από τον φόβο μιας πτώχευσης της Αθήνας.

Η περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι η μόνη. Η ανάπτυξη εξακολουθεί να είναι κάτω από το μηδέν σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, και παρόλα αυτά η Ευρώπη επεξεργάζεται το ...φορολογικό. Υπάρχουν τεράστιες αστάθειες στην Ευρωζώνη.

Το πιο σοβαρό έλλειμμα που έχουμε σήμερα στην Ευρώπη είναι η έλλειψη ιδανικών και θέλησης.
Βρισκόμαστε στην αναζήτηση του χαμένου χρόνου;
Θα το δείξει ο καιρός ... αλλά σίγουρο είναι ότι: «το μόνο αληθινό ταξίδι ... είναι να αλλάξουμε τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων».
Δεν πρέπει να χάσουμε άλλο χρόνο ...

Η Ελληνική «Τραγωδία» …Σήμερα …

Ο πατέρας του είχε ενισχύσει το Δημόσιο Τομέα και είχε επεκτείνει τη Δημόσια Υγεία. Αυτός, σήμερα, τώρα, για να σώσει την Ελλάδα από την κατάρρευση, μειώνει τους μισθούς στους κρατικούς αξιωματούχους για να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες.

Ψαρεύοντας στο παρελθόν της αρχαίας Ελλάδας, θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου ως έναν νέο Οιδίποδα, έναν «πατροκτόνο» δηλαδή των πολιτικών αρχών του γονέα του, ο οποίος κυβέρνησε τη χώρα δύο φορές, από το 1981 έως το 1989 και από το 1993 μέχρι το 1996.

Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, ανακοίνωσε νέα μέτρα λιτότητας για να πετύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Μια δέσμη μέτρων που αποσκοπεί στη μείωση του ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες. Και όλα αυτά για να ταξιδέψει την Ελλάδα έξω από μια κρίση που θα μπορούσε να έχει αντίκτυπο στην Ευρώπη, αναγκάστηκε σε πολιτικές που δυσαρεστούν τους εκλογείς του, να αυξήσει το Φ.Π.Α., τους φόρους όχι μόνο στα είδη πολυτελείας, αλλά αυξήσεις και στον καπνό, το αλκοόλ και τα καύσιμα, κάνοντας συγχρόνως περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Στη συνέχεια, υπόσχετε να συνεχίσει τον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής.

Όμως, στην Αθήνα αρχίζουν να διαδηλώνουν, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, όλοι μαζί, κατά της μείωσης των μισθών. Απεργούν και διαδηλώνουν για την αδικία, όπως λένε, του να χάνεις τα εργασιακά κεκτημένα, όταν μάλιστα το δημόσιο χρέος δεν δημιουργήθηκε από κακή διαχείριση του λαού. Συναθροίζονται και μιλούν για την «πλάτη» που η Κυβέρνηση τους ζητά να βάλλουν. Ναι, είναι πρόθυμοι αλλά μόνο όταν βρεθούν και τιμωρηθούν οι υπαίτιοι των οικονομικών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στην πάροδο του χρόνου από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας αλλά και της Δημοκρατίας.

Επομένως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά αυτός που τον απομακρύνει από τη βάση του, για τον Γιώργο Παπανδρέου, 58 χρόνων, κληρονόμο μιας πολιτικής δυναστείας. Γιος και εγγονός σοσιαλιστών πρωθυπουργών, ο αδύνατος άνδρας με το μουστάκι, που αγαπάει το γυμναστήριο και το ποδήλατο είναι, σύμφωνα με όσους τον γνωρίζουν, διπλωματικός και στοχαστικός. Αλλά πεισματάρης.

«Πρέπει να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις άδικες. Δεν αποτελεί επιλογή, είναι μια αναγκαιότητα», δήλωνε στο υπουργικό Συμβούλιο λίγο πριν ανακοινώσει τα έκτακτα μέτρα που η Κομισιόν εμμέσως συνιστούσε.

Ο Παπανδρέου φεύγει, ενώ ο λαός οργανώνει την αντίδρασή του βγαίνοντας στους δρόμους και τις πλατείες. Πηγαίνει να επιδιώξει την υποστήριξη της Άγγελα Μέρκελ, του Νικολά Σαρκοζί και του Μπαράκ Ομπάμα, ενδυναμωμένος με ένα νέο πακέτο έκτακτων φόρων που δείχνει καλή θέληση.

Η επιλογή Παπανδρέου, είναι δραματική γιατί, από τη μια πρέπει να σώσει τη χώρα, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να τη σώσει εις βάρος του 43,92% των ελλήνων που τον ψήφισαν. Είναι κάτι σαν μια ελληνική «τραγωδία», όπου δεν υπάρχει Χολιγουντιανό τέλος.

Οι εκλογές βέβαια είναι μακριά, αλλά ο ίδιος γνωρίζει ότι το δικό του δεν είναι μόνο ένα ελληνικό πρόβλημα. Το χρέος της χώρας κατέχετε από το εξωτερικό. Άρα η διάσωση της Αθήνας σημαίνει και αυτή της μισής Ευρώπης.

Ο Έλλην(ας)θενής …

Μέχρι στιγμής, η παρ' ολίγον ελληνική πτώχευση έχει ερμηνευθεί και εξηγείται κυρίως σε ορολογία οικονομολογίας από ευρωπαϊκής πλευράς, αφήνοντας στην άκρη το βαλκανικό πλαίσιο στο οποίο η Ελλάδα, με τη σύγχρονη ταραχώδη ιστορία της, ήταν και θα παραμένει βαθιά εισηγμένη περισσότερο από έναν αιώνα.

Της διττής της προσωπικότητας, Δυτικής και Ανατολικής, συνέχισε τις τελευταίες ημέρες να μιλά για την πρώτη αγνοώντας τη δεύτερη και ότι, είναι πλέον παρούσα σε μια κρίση πολύ πιο περίπλοκη από μια απλή οικονομική καταστροφή. Το τεράστιο έλλειμμα του ΑΕΠ, που σχεδόν αγγίζει το 13% και που κινδύνεψε να την θέσει εκτός της Ευρωζώνης, έφερε εδώ και καιρό μια θύελλα κοινωνικών, ηθικών, αλλά και ψυχοϊδεολογικών αντιδράσεων με διαστάσεις καταστροφικές και κίνδυνο να εξαπλωθούν και σε άλλα έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα δεν μεταμορφώθηκε μόνο σε χώρα οικονομικά κατεστραμμένη, και παραβατική έναντι στην λογιστική πολιτική της κοινότητας αλλά καθώς επίσης επιθετική και βίαιη με τον εαυτό της.

Από την μια πλευρά η αισιόδοξη πλαστογραφία σε ένα πολλαπλασιαζόμενο τετράκις ανώτερο των κριτηρίων του Μάαστριχτ έλλειμμα, από την άλλη μια πελατειακή δημόσια διοίκηση, βαθύτατα διεφθαρμένη, που αντί να προσπαθήσει την εξυγίανση επιδείνωσε την κατάσταση με το χειρισμό της αλλαγής των στατιστικών στοιχείων προς το αποκλειστικό συμφέρον της συντεχνίας.

Σε όλο αυτό προστέθηκαν οι ακάλυπτες επιταγές αξίας δύο δισεκατομμυρίων ευρώ κατά το πρώτο μόνο εξάμηνο του 2009, οι αδιάκοπες καταλήψεις των σχολείων, το κύμα των αλυσιδωτών απεργιών στο χώρο της γεωργίας, της ναυπηγικής ζώνης και στο χώρο της υγείας.

Τέλος, το ξέσπασμα των ταραχών μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου που, όπως θα θυμάστε, καιγόταν η καρδιά της Αθήνας. Άλλες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών έλαβαν χώρα στη Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ρόδο, Κρήτη, Ιωάννινα.

Ακόμη εφέτος τον Ιανουάριο, παρακολουθήσαμε παράταξη εκατοντάδων τρακτέρ να μπλοκάρουν για τρεις εβδομάδες, δρόμους και σημεία διέλευσης των συνόρων με τη Βουλγαρία και την Τουρκία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις περικοπές στις αγροτικές επιδοτήσεις.

Αρκετοί παρατηρητές, αναλύοντας την τεράστια ταλαιπωρία που γονατίζει την Ελλάδα και την ωθεί εκτός της Ευρώπης, μιλούν για μια κρίση τόσο γενικευμένη ώστε να απαιτείται η «εκ νέου ίδρυση του Κράτους».

Η πραγματικότητα ξεπερνά το πρόβλημα της μαύρης τρύπας του ΑΕΠ και του εξωτερικού χρέους και υπονομεύει την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.

Όλες οι κυβερνήσεις από την μετέπειτα εποχή των συνταγματαρχών υπήρξαν ανεκτικές στο νεποτισμό, στη διαφθορά και τις πρακτικές της, στη φοροδιαφυγή, στα τεχνάσματα και στις απάτες με τα κοινοτικά κονδύλια. Μόνο τώρα, υπό την απειλή ενός αυστηρού ελέγχου των λογαριασμών από την Κομισιόν που θα ξεκινήσει την 16η Μαρτίου, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε νέα έκτακτα μέτρα που οδηγούν το έθνος, για να σωθεί από το χείλος του γκρεμού, στην εφαρμογή της Churchillian θεραπείας, δηλαδή «δάκρυα και ιδρώτα».

Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι πολύ αργά, δεδομένης της σοβαρότητας της ζημίας που έχει ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του ογδόντα, χρονολογία που είδε την ελληνική είσοδο στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, και την τότε χαρούμενη χρηματοδότηση προσδιορισμένη ως «φαγοπότι» από τους λιγότερο επιεικής ιστορικούς.

Η εναλλακτική λύση που θέτει η οικονομική κρίση στις Βρυξέλλες σήμερα είναι δραστική: να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρώπη ή να την επιστρέψει στα Βαλκάνια; Μια τέτοια λύση μολονότι αποτελεσματική, είναι και προφανώς δαπανηρή, όπως είναι επίσης και παράδοξη. Η Ελλάδα, κατά το διάστημα της τελευταίας τραγωδίας των Βαλκανίων, ήταν μια δυτικοποιημένη όαση, ειρηνική και ευημερούσα στην άκρη της γιουγκοσλαβικής κόλασης.

Χάρη στα «διαρθρωτικά ταμεία» που παρείχε εν αφθονία η Κοινότητα προς τα ενδεή κράτη, μέσα από τις πολυπληθείς τουριστικές περιόδους που έφερναν χρήματα και ευημερία, υπήρξαν αετονύχηδες που ζούσαν σε ρυθμούς ανώτερους των δυνατοτήτων τους, αλλά συνέχιζαν να δίνουν την εντύπωση ότι ζουν ήσυχα σε μια χώρα που έβγαινε, με αξιόλογα αποτελέσματα, από την υποανάπτυξη και τις κακές αναμνήσεις ενός εμφυλίου πολέμου και μιας δυσοίωνης στρατιωτικής τυραννίας.

Ο μεγάλος ασθενής των Βαλκανίων ήταν τότε η πρώην Γιουγκοσλαβία. Ωστόσο, η φρίκη που προκλήθηκε κοντά στα ελληνικά σύνορα, σε κράτη όπως η FYROM, η Βοσνία, η Κροατία, το Κοσσυφοπέδιο, φαίνονταν έτη φωτός μακριά από τους τουρίστες που περνούσαν τις διακοπές τους στα ηλιόλουστα ελληνικά νησιά.

Στη συνέχεια, μόλις τελείωσαν οι σκληρές και πιο ορατές εχθρότητες, οι οποίες είχαν αποδεκατίσει Σλάβους και Αλβανούς, όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται τι θα ξεσπάσει και πάλι σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την «εύθραυστη» εκεχειρία που είχαν επιβάλλει οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Σερβία. Οι ερωτήσεις δεν παρέμειναν μόνο αναπάντητες, αλλά και διαψεύσθηκαν από τα γεγονότα.

Το Κοσσυφοπέδιο διακηρύσσει την ανεξαρτησία του, και δεν μετατρέπετε σε μια νέα πυριτιδαποθήκη. Το Μαυροβούνιο χαϊδεύετε στην ιδέα να γίνει μια Κυανή Ακτή της Αδριατικής με καζίνο και παραλίες. Η Κροατία, με την πρόσφατη ανακάλυψη του μαζικού τουρισμού, υφαίνει τον καμβά για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Σεράγεβο, στη συνέχεια των μεγάλων σφαγών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, αναβιώνει λίγο λίγο κάθε φορά.

Οι ηγέτες των Σέρβων, ξέχασαν τον Μιλόσεβιτς και ξεφορτώθηκαν τον Κάρατζιτς και ετοιμάζονται να ακολουθήσουν τα ξαδέλφια τους Κροάτες στο δρόμο προς τις Βρυξέλλες. Η Σλοβενία, η πρώτη στην τάξη μεταξύ των εθνών της μετακομμουνιστικής περιόδου που εισήλθε στην Ευρώπη, έχει ήδη γίνει δεκτή στην Ευρωζώνη και έχει ήδη ασκήσει μία εξάμηνη προεδρία της ΕΕ. Η εκεχειρία, με άλλα λόγια, έχει γίνει ειρήνη και ελπίδα, παρά τις Κασσάνδρες που μεταξύ Βοσνίας και Κοσσυφοπεδίου μέχρι πρόσφατα έβλεπαν μόνο βόμβες.

Κανείς δεν προέβλεπε τον κίνδυνο στο πολυτελές νότιο άκρο των Βαλκανίων. Σχεδόν κανείς δεν το περίμενε ότι η κοινοτική Ελλάδα, η ευρύτατα επωφελούμενη από την Ευρώπη από το 1981, θα γινόταν ο μεγάλος ασθενής της Βαλκανικής Χερσονήσου ...

"οδοιπορικο"

εγχειρίδιο μιας επανάστασης ...

Ο Τάσος Μαυρής Δημοσιογράφος

Αθήνα 984 - Athens International Radio
Είναι Μέλος Της: AJE - Association Journalistes Europèens
Τιμητική Διάκριση "Il Tricolore della Radio 2011 - Ugo Foscolo / Dionyssios Solomos" 

Podcast
.................................................................................
© OXIMONOTEXNH - Επιστροφή Στην Άνεση Της Έκφρασης

Λέει Ο Κινηματογράφος: ...
Όταν Το Ραδιόφωνο Δεν Είναι Παρωδία
Μπορεί Να Γίνει Προκλητικό
Να Βασισθεί Στον Αιχμηρό Λόγο
Μπορεί Να Γίνει Ακόμα Και Προσωπική Υπόθεση
Του Δημοσιογράφου / Παρουσιαστή / Παραγωγού
Τόσο Ώστε Να Του Κοστίσει Ακόμα Και Τη Ζωή …
Με Οποιονδήποτε Τρόπο ...

Τα Πρωτότυπα Κείμενα Του Ιστολογίου
Υπόκεινται Στο Νόμο Περί Πνευματικών Δικαιωμάτων
Copyright © by tassosmavris - All rights reserved

επικοινωνία: bourloto@live.com

Η Ελλάδα …Οι Κρατικοί Τίτλοι …Και Οι Πονηρούληδες …

Υπάρχει καλή και κακή κερδοσκοπία; Κάθε φορά που μια αγορά - από αυτή του πετρελαίου και του χρηματιστηρίου μέχρι εκείνη του κρατικού χρέους - παίρνει τέτοια τροπή που δεν αρέσει στις κυβερνήσεις, η πρώτη κατηγορία εναντίον των επενδυτών είναι εκείνη ότι πρόκειται για μια χούφτα κερδοσκόπων που βάζουν το όφελός τους πάνω από το δημόσιο συμφέρον. Η κερδοσκοπία, με αυτή την έννοια, είναι «κακιά» ...
Κρίμα που η ίδια κερδοσκοπία γίνεται «καλή» όταν η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης (futures) του πετρελαίου καταρρέει, τότε ένα νόμισμα ή η τιμή ενός κρατικού ομολόγου απογειώνεται.

Το πρόβλημα των δύο ψυχών της κερδοσκοπίας είναι στην επικαιρότητα: με την κρίση του ελληνικού χρέους και του φόβου της μετάδοσής του, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν στοχοποιήσει τους επενδυτές, κατηγορώντας τους ότι είναι οι κερδοσκόποι, επειδή απαιτούν υψηλότερες αποδόσεις ή επειδή πωλούν αντί να αγοράζουν κρατικά ομόλογα.

Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Όταν πλημμυρίζουμε την αγορά με κρατικούς τίτλους για τη χρηματοδότηση των τραπεζών ώστε να σταματήσει η κρίση, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το λογαριασμό και να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις.

Ένας τίτλος του κράτους, ιδίως σε περιόδους κρίσης, έχει αγορασθεί στη βάση μιας υπόσχεσης: το σεβασμό των δεσμεύσεων για την εκπλήρωση της δημοσιονομικής εξυγίανσης.

Όσο περισσότερο χρέος εκθέτει ένα κράτος, τόσο μεγαλύτερη είναι η υποχρέωση να εκπληρώσει την συμφωνία που σύναψε με την αγορά. Σε αντίθετη περίπτωση, η κερδοσκοπία γίνεται αισχροκέρδεια.

Ο Θηριοδαμαστής ή Ο Κερδοσκόπος; …

Εντάσεις στις Χρηματαγορές ...
Ήταν αναμενόμενο. Η κλιμάκωση των εντάσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές έχει οδηγήσει πολλούς πολιτικούς στη χώρα τους, να στρέψουν στη δημόσια γελοιοποίηση τους κερδοσκόπους που παίζουν κυνικά στην υποβάθμιση των αγορών και απειλούν τη σταθερότητα ολόκληρων οικονομιών. Αυτό είναι ένα παλιό σενάριο: ακόμη και στην ασιατική κρίση στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Πρωθυπουργός της Μαλαισίας Mahathyr Mohamed είχε συγκρίνει την κεφαλαιαγορά με μια «ζούγκλα άγριων θηρίων» στη συνέχεια της κατάρρευσης του νομίσματος της χώρας του.

Τι έχει αλλάξει από τότε; Απλά το γεγονός ότι οι επιθέσεις έχουν μετακινηθεί από την περιφέρεια της παγκόσμιας αγοράς στην καρδιά της Ευρώπης. Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει κανένας πολιτικός ώστε να εμποδίσει τη χρήση του ακρωνύμιου «PIGS» δηλαδή «Γουρούνια», από τα αρχικά των Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία; Ή τουλάχιστον αναγκάζοντας τους Αγγλοσάξονες που το χρησιμοποιούν να θυμούνται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεν είναι σε καλύτερη μοίρα από εμάς;

Για τα υπόλοιπα, όλα είναι όπως πριν, ή μάλλον χειρότερα από πριν, ειδικά όσον αφορά τους κανόνες της χρηματοδότησης και την ικανότητα δημιουργίας κερδοσκοπικών πιέσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφικές συνέπειες, γιατί κυριαρχούν σε σύγκριση με τα μέτρα αντιμετώπισης που οι επιμέρους κυβερνήσεις λαμβάνουν.

Και κάτι ακόμη, στην κερδοσκοπία προσφέρθηκαν πυρομαχικά σε αφθονία, χάρη στη γενναιόδωρη ρευστότητα που δημιουργήθηκε ξεκινώντας από τη δεκαετία το '90 και ακόμη πιο γενναιόδωρα τα τελευταία δύο χρόνια μόνο και μόνο για να σωθεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα από την καταστροφή.

Αν υποθέσουμε ότι η κερδοσκοπία είναι ένα θηρίο ανήμερο, όχι μόνο δεν έχει γίνει τίποτα για να δαμαστεί, αντίθετα, του έχουν ευγενικά προσφέρει (σε μια ασημένια πιατέλα) και όλα τα εργαλεία ώστε να συνεχίσει ανενόχλητο το έργο του. Το ότι δεν έγινε τίποτα, δεδομένων των κρίσεων του τελευταίου αιώνα (παρά τα πολλά προειδοποιητικά σημάδια) είναι σοβαρό, αλλά το ότι έχει υπάρξει αδράνεια στην αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας κατά τα τελευταία δύο χρόνια, είναι απλά σκανδαλώδες.

Η Chicago Mercantile Exchange αποκάλυψε τις προάλλες ότι υπάρχουν ανοίγματα στο ευρώ αξίας περίπου 8 δισεκατομμύρια δολάρια. Δεδομένου ότι αυτή είναι μόνο μία από τις ρυθμιζόμενες αγορές, δηλαδή ένα μικρό ποσοστό σε σχέση με την εξωχρηματιστηριακή αγορά, over-the-counter, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για την απειλή που συσσωρεύετε και τις πιέσεις που θα υποβληθεί η αγορά τις επόμενες εβδομάδες.

Όμως, ποιοι είναι που πραγματοποίησαν αυτά τα ανοίγματα; Σίγουρα δεν είναι μόνο τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου τα λεγόμενα hedge funds, στα οποία είναι πάρα πολύ εύκολο να αποδοθεί ο ρόλος του κακού δράκου. Στην πρώτη γραμμή βρίσκουμε την αφρόκρεμα (ας πούμε) των παγκόσμιων τραπεζών, από τις πρώην τράπεζες επενδύσεων των ΗΠΑ σε εκείνες τις Ευρωπαϊκές, που έχουν αναπτύξει ιδιαίτερα τις οικονομικές δραστηριότητές τους στην αγορά (συχνά εις βάρος των οικογενειακών υπηρεσιών και των επιχειρήσεων) και η λεγόμενη διαπραγμάτευση της ιδιοκτησίας, η οποία τεχνικά στη συνέχεια περιλαμβάνει την αποδοχή των κερδοσκοπικών θέσεων σε υπέρογκα ποσά.

Αλλά τελικά που είναι εκείνα τα μέτρα που θα μπορούσαν να μειώσουν το μέγεθος αυτού του είδους των συναλλαγών; Πού είναι τα όρια για το χρέος των τραπεζών; Πού είναι οι έξτρα φόροι σε ορισμένες μορφές παθητικού; Πού είναι οι υποχρεώσεις να μεταβιβαστούν όσο το δυνατόν περισσότερα παράγωγα στις ρυθμιζόμενες αγορές; Πού είναι οι περιορισμοί στην ιδιοκτησιακή συναλλαγή;

Μοιάζει να διανύουμε την Ανθολογία του Spoon River: «Όλοι, όλοι κοιμούνται στο λόφο».

Ίσως οι πολιτικοί να περίμεναν περισσότερη ευγνωμοσύνη από τις τράπεζες που έχουν τόσο γενναιόδωρα σώσει και στη συνέχεια τροφοδοτήσει με άφθονη ρευστότητα και χαμηλό κόστος. Ίσως νόμιζαν ότι είχαν επινοήσει έναν έξυπνο μηχανισμό δημιουργίας αυτόματης ζήτησης των κρατικών τίτλων. Ίσως νόμιζαν κατά βάθος ότι οι κερδοσκοπικές πιέσεις (καθόλου δυσάρεστες έως ότου έφερναν κέρδη στις εγχώριες τράπεζες) θα κατευθύνονταν αλλού. Σε κάθε περίπτωση, ήταν λαθροχειρία.

Το κρίσιμο σημείο είναι ότι σήμερα οι αγορές απαιτούν δραστικά μέτρα, με τη μορφή της πολιτικής του περιορισμού των δαπανών, σε σημείο μάλιστα που οι πολιτικοί των ευρωπαϊκών χωρών, τώρα πλέον στο μάτι του κυκλώνα, δεν έχουν άδικο να τα θεωρούν ως μια πραγματική αυτοκτονία. Ειδικότερα, εάν τα μέτρα αυτά εφαρμοστούν σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με σημαντικούς οικονομολόγους όπως ο νομπελίστας Paul Krugman, θα επικρατήσει το φάντασμα της ανεργίας με αισθητή μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας.

Το κτήνος λοιπόν, απαιτεί τιμές που είναι πάντα λιγότερο κοινωνικά ανεκτές. Επομένως, είναι καιρός οι πολιτικοί να σταματήσουν να προωθούν άκαρπες κριτικές εναντίον των άγριων θηρίων (επιδεικτικά ανωνύμων) και να θυμούνται ότι η δουλειά τους είναι πάνω απ' όλα να κάνουν τους θηριοδαμαστές.

Πιάσαμε Πάτο ...

Η Ελλάδα έπιασε πάτο ...
Χρεωμένη έως το αδιανόητο,
όχι μόνο δεν έχει τα χρήματα για να πληρώσει τα χρέη της, αλλά ούτε και την ελπίδα
να μπορέσει να το κάνει σύντομα ...
Η οικονομική ανάκαμψη θα αργήσει να έρθει ...
αλλά ακόμα κι αν υπαινιχθεί τον ερχομό της, δεν θα είναι ικανή να δημιουργήσει πραγματικό πλούτο ...
Αυτή είναι η κεντρική ιδέα ...

Άρωμα Γυναίκας ...

Η μυρωδιά του δέρματος μπορεί να επηρεάσει στην επιλογή της αγάπης; Σύμφωνα με τους επιστήμονες ναι ...κι αυτό γιατί υπάρχουν αρώματα για μια ζωή ...όπως και αρώματα για μια νύχτα μόνο ...

Η Ευρώπη Στο Χείλος Της Αβύσσου ...

Επίθεση στο Ευρώ και κενά εξουσίας ...

Η ΕΕ βγαίνει από την πιο σοβαρή κρίση της μεταπολεμικής περιόδου με δυνατότητες ανάπτυξης μόλις 1% ...
Ίσως η τελευταία ευκαιρία ...

Το έτος 2010 απειλεί να είναι το «annus horribilis» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2000, στη Λισσαβόνα, οι αρχηγοί των κυβερνήσεων είχαν θέσει στόχο για το έτος που διανύουμε να καταστεί η Ευρώπη «η πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο.» Σήμερα, ο ισολογισμός είναι επιεικώς καταστροφικός.

Η Γηραιά Ήπειρος βγαίνει σιγά-σιγά από την χειρότερη μεταπολεμική κρίση με δυνατότητα ανάπτυξης λίγο πάνω από το 1%, ένα ποσοστό εντελώς ανεπαρκές για να διατηρήσει το κοινωνικό του μοντέλο ένα κράτος πρόνοιας. Το εργατικό της δυναμικό όχι μόνο είναι άνεργο σε ποσοστό περισσότερο από 10%, αλλά, όπως επεσήμανε και μια τελευταία μελέτη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παραμένει «εκτενώς ανειδίκευτο.» Ακόμα και το ευρώ, το μόνο πραγματικό επίτευγμα της δεκαετίας αυτής, είναι υπό επίθεση.

Η «μόλυνση» της Ελλάδας, στα πρόθυρα της πτώχευσης, είναι πιθανό να εξαπλωθεί και σε άλλους ασθενείς κρίκους της ζώνης του ευρώ. Ισπανία και Πορτογαλία, με έλλειμμα προσεχώς κοντά ή πάνω από 10%, είναι οι πρώτες χώρες στη λίστα, και τα χρηματιστήρια της Μαδρίτης και της Λισσαβόνας τιμωρούν βαριά την αδυναμία των εθνικών οικονομιών τους και την δυσπιστία των αγορών για την ικανότητα των δύο σοσιαλιστικών κυβερνήσεων να ξεκινήσουν τα δρακόντεια σχέδια εξυγίανσης που θα απαιτηθούν.

Ακόμη και από πολιτική άποψη, η Ευρώπη φαίνεται να κατευθύνεται προς το αδιέξοδο. Η Παγκόσμια Διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, η οποία θα έπρεπε να σώσει τον πλανήτη και να αποδείξει τον παγκόσμιο ηγετικό ρόλο της ΕΕ, κατέληξε σε ένα καταστροφικό αποτέλεσμα και κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη. Ο σεισμός στην Αϊτή υπογράμμισε την πλήρη ανικανότητα συντονισμού της ευρωπαϊκής βοήθειας (παρότι γενναιόδωρης), παρά το γεγονός ότι η αρχική απόφαση για τη δημιουργία «Ευρωπαϊκής Δύναμης Άμεσης Επέμβασης για Φυσικές Καταστροφές» χρονολογείται από το 2003.

Η νέα παγκόσμια τάξη φαίνεται να περνά όλο και πιο σταθερά στα χέρια των G2, της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Και η χαριστική βολή ήρθε μόλις από τον Ομπάμα, τον πρόεδρο που αγαπήθηκε περισσότερο από τους Ευρωπαίους μετά τον Kennedy, ο οποίος ακύρωσε την παρουσία του στη Σύνοδο Κορυφής ΗΠΑ-ΕΕ που έχει προγραμματισθεί για το Μάιο στη Μαδρίτη. Δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη ο Ομπάμα, γράφει με ύφος ικανοποίησης η Wall Street Journal. Η εικόνα που τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα προσφέρουν για την ίδια την Ευρώπη, είναι σύμφωνη με τα αποτελέσματα. Η Επιτροπή έχει παραιτηθεί από το αξίωμά της από το Νοέμβριο και παραμένει για να διεκπεραιώσει όλες τις τρέχουσες εργασίες, τη στιγμή μάλιστα που το ευρώ είναι υπό επίθεση.

Σε λίγo, το νέο σώμα, με επικεφαλής τον πορτογάλο Barroso, θα πρέπει να πάρει τελικά την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου. Αλλά οι ακροάσεις ανέδειξαν το χαμηλό επίπεδο των επιτρόπων που διορίζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις.

Την πρώτη Ιανουαρίου 2010, μετά από εννέα χρόνια παζάρια, τέθηκε τελικά σε ισχύ η Συνθήκη της Λισσαβόνα. Αλλά για την ώρα, το μόνο αποτέλεσμα που έχει παραχθεί είναι μια τεράστια σύγχυση σχετικά με την κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Προέδρου της Επιτροπής, και της εξάμηνης εκ περιτροπής προεδρία του Ύπατου Εκπροσώπου για την εξωτερική πολιτική.

«Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι η Ένωση δεν είναι καλά. Οι χαμένες ευκαιρίες και οι αποτυχίες συσσωρεύονται», έγραψε ο Guy Verhofstadt, ο αρχηγός της Ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Herman Van Rompuy.

Το 2010 η ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ θα φθάσει μόλις το 0,9%, ενώ εκείνη των Κινέζων θα αγγίξει ένα 10%, των Ινδών το 7%, της Βραζιλίας το 4,8% και των ΗΠΑ το 4,4%. Το 2050 η G7 δεν θα απαρτίζεται πλέον από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ιαπωνία και τον Καναδά, αλλά από την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, το Μεξικό, την Ινδονησία και τις ΗΠΑ.

Από την Αϊτή στην Ελλάδα, και από την ακύρωση της επίσκεψης του Ομπάμα στην αποτυχία της Συνόδου Κορυφής της Κοπεγχάγη, η ανάλυση των γεγονότων είναι ανελέητη. Αλλά οι λόγοι τόσο της οικονομικής όσο και της πολιτικής κρίσης στην Ευρώπη, σύμφωνα με τον Guy Verhofstadt του επικεφαλής των Φιλελευθέρων, βρίσκονται ακριβώς στην έλλειψη ολοκλήρωσης των τελευταίων δέκα ετών. Σε μερικές ημέρες, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες για μια άτυπη Σύνοδο Κορυφής που συγκαλείται εκτάκτως από τον Van Rompuy για να αρχίσει η συζήτηση το πώς θα πρέπει να αντικατασταθεί η αποτυχημένη στρατηγική της Λισσαβόνα.

Αν οι Αρχηγοί Κρατών και κυβερνήσεων θέλουν πραγματικά να κατανοήσουν τους λόγους των προσφάτων αποτυχιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να καταλήξουν σε ένα μόνο συμπέρασμα: η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερη ενότητα και περισσότερη ενσωμάτωση, σε αντίθετη περίπτωση, η Ένωση θα παύσει να έχει ρόλο στην παγκόσμια σκηνή. Κοιτάζοντας προς τη Συνθήκη της Λισσαβόνα, με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν οι καιροί, είναι άσκοπο, δε φθάνει. Η διάδοση της ελληνικής λοίμωξης, σε ένα πλαίσιο στο οποίο οι αγορές δεν έχουν πια εμπιστοσύνη στις ικανότητες των ξεχωριστών κυβερνήσεων να ισορροπήσουν τις αντίστοιχες εθνικές οικονομίες, φαίνεται να τις δικαιώνει.

Αλλά η πιθανότητα ώστε οι Ευρωπαίοι Ηγέτες να σταματήσουν στο χείλος της αβύσσου, δεν είναι πολλές. Το αποτέλεσμα οιασδήποτε ανταλλαγής ιδεών, θα πρέπει να διαμορφώνεται σε συγκεκριμένες προτάσεις για τη νέα οικονομική στρατηγική της επόμενης δεκαετίας, ώστε να παρουσιαστεί στην επόμενη σύνοδο κορυφής τον Μάρτιο, και στη συνέχεια να μεταφράζεται σε ένα επιχειρησιακό σχέδιο που θα εγκριθεί τον Ιούνιο.

Τις προηγούμενες εβδομάδες, ο Ισπανός ηγέτης Θαπατέρο, ως πρόεδρος της ΕΕ, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να προτείνει τη δημιουργία μιας πραγματικής ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, με τη θέσπιση δεσμευτικών στόχων και ποινές για όσους δεν προσαρμόζονται, όπως συμβαίνει και με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Αλλά αμέσως από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έφθασε το πάγωμα, το κρύο ντους. Και οι Γερμανοί ήταν οι πρώτοι που δήλωναν απρόθυμοι να παραχωρήσουν οποιοδήποτε περιθώριο στην κυριαρχία της οικονομικής πολιτικής. Μετά όμως από κοινή συνεδρίαση των γαλλικών και γερμανικών κυβερνήσεων, Σαρκοζί και Μέρκελ ανακοίνωναν ότι η επόμενη Σύνοδος Κορυφής θα παρουσιάσει μια σειρά από συγκεκριμένες προτάσεις που σκοπό θα έχουν να οδηγήσουν την Ευρώπη εκτός κρίσης.

Αν Βερολίνο και Παρίσι δεχθούν την έκκληση Verhofstadt, τότε η Ευρώπη θα έχει ίσως την τελευταία ευκαιρία για να ελπίζει.

«Αποδέξου Και Σώσε Τη Λευκή Φυλή» …

Η έναρξη των αιτήσεων εγγραφής ξεκίνησε μέσω του Διαδικτύου με φρενιασμένα συνθήματα ...
Στόχοι της «μάχης» είναι οι μαύροι, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι Εβραίοι ...
Κου Κλουξ Κλαν στην Ιταλία, η τελευταία τρέλα ...

«Ας ξαναπάρουμε πίσω εκείνο που μας έχει αφαιρεθεί και ας δώσουμε στα παιδιά μας το μέλλον που τους αξίζει» ...

Η Υπουργός Mara Carfagna δηλώνει: «Μια επικίνδυνη φάρσα. Τέλος στα απολίτιστα μηνύματα του δικτύου» ...

Εξαπολύουν μια «έκκληση» στην Ιταλία στον οιονδήποτε θέλει να υπερασπιστεί «τη λευκή φυλή», επειδή «ο λευκός άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να ασκήσει την εξουσία του στα εδάφη και τα έθνη του». Η σκιά της Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ), η οποία, στην Αμερική, συγκεντρώνει ξενοφοβικούς και ρατσιστές κρυμμένους πίσω από την παραδοσιακή λευκή ή χρωματιστή κουκούλα, απλώνεται και στη γειτονική χώρα, όπου ιδρύθηκε ένα «Βασίλειο της Ιταλίας». Εμψυχωτές του, είναι η δράση των «United Northern and Southern Knights of the KKK» (το ακρωνύμιο είναι UNSK), το πιο σημαντικό αμερικανικό τμήμα της Κου Κλουξ Κλαν, με έδρα το Fraser, του Michigan. Μια «επικίνδυνη φάρσα», την προσδιορίζει η Υπουργός Ίσων Ευκαιριών Mara Carfagna, ειδικά εάν το ρατσιστικό μήνυμα έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο και μπορεί να καταστεί προσιτό στους νεότερους.

Ήδη το 2007, η KKK έκανε τα πρώτα της βήματα στην Ευρώπη, με το πρώτο «Επίσημο Βασίλειο». Μετά από μια σειρά διαφορών στο εσωτερικό του κινήματος, η οργάνωση διαλύθηκε. Τότε ήταν που τα μέλη, κυρίως Ιταλοί και Γερμανοί, στράφηκαν προς τους «United Northern and Southern Knights» (που δημιουργήθηκαν το 2005 με πρωτοβουλία ενός μέλους εγγεγραμμένου στους ΚΚΚ), ζητώντας να ενταχθούν στις κατευθυντήριες εντολές τους. «Μετά από μια σύντομη διαπραγμάτευση, σε ένα ιταλικό φόρουμ των νεοναζί που τους προσκαλεί για να τους τιμήσει, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια παράλληλη ευρωπαϊκή και αδελφική «οικογένεια» σε αυτή την αμερικανική. Αυτή η διαδικασία επικυρώθηκε επίσημα και αναγνωρίσθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο τον Αύγουστο του 2008».

Μέχρι σήμερα, εκτός από τις έδρες σε 29 πολιτείες των ΗΠΑ και το Iταλικό Bασίλειο, υπάρχει ένα γερμανικό, ένα στο Βέλγιο και ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Παρ' όλα αυτά, προειδοποίησαν, «ελπίζουμε να διευρυνθούμε περαιτέρω τους επόμενους μήνες». Ο Ευρωπαϊκός συντονισμός έχει ανατεθεί σε αυτό που ονομάζεται γερμανικό «Ράιχ». Το κάθε «Bασίλειο» είναι αυτόνομο, αλλά ανταποκρίνεται στον ευρωπαϊκό συντονισμό, ο οποίος με τη σειρά του αναφέρεται στη μητρική εταιρεία στο Μίτσιγκαν. Το 2009, πραγματοποιήθηκαν δύο «Σύνοδοι Κορυφής» μεταξύ της ευρωπαϊκής και αμερικανικής ηγεσίας.

Η ηλεκτρονική διεύθυνση του ιταλικού τμήματος, ανακοινώνει «την έναρξη των εγγραφών» και απευθύνει έκκληση να προσχωρήσουν στο κίνημα: «Αν είσθε άνδρες ή γυναίκες λευκοί πατριώτες και αισθάνεστε ότι θέλετε να δεσμευτείτε για τη γενιά σας και τις μελλοντικές γενιές, εάν κουραστήκατε να βλέπετε τους απογόνους μας, τα δικαιώματά μας και το μέλλον μας να ποδοπατιούνται και να πετιούνται, αν θέλετε να σταματήσετε αυτό το μακελειό, θα χαρούμε να σας έχουμε μαζί μας και να σας ακούσουμε. Μπορείτε να συμμετάσχετε στον αγώνα και να σώσετε τα δικαιώματά σας ως λευκοί πολίτες και χριστιανοί. Ας επαναφέρουμε αυτό που μας έχει αφαιρεθεί και ας δώσουμε στα παιδιά μας το μέλλον που τους αξίζει».

Για την εγγραφή πρέπει να συμπληρωθεί ένα έντυπο, επισυνάπτοντας έγχρωμη φωτογραφία και ένα αντίγραφο ταυτότητας: η επίσημη αποδοχή θα έρθει μετά το πέρασμα μιας δοκιμαστικής περιόδου παρακολούθησης 12 μηνών. Κατά την εγγραφή, δίνεται στους εγγεγραμμένους το «βιβλίο της δοκιμαστικής περιόδου».

Η φιλοσοφία αντιγράφει πιστά αυτή των ρατσιστών «αδελφών» της Αμερικής: αγώνα και σύγκρουση με τους «μαύρους, τους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους», αλλά και τους «Εβραίους» για να δοθεί ζωή σε ένα κράτος «λευκό και χριστιανικό». Στους Εβραίους, για παράδειγμα, απαγορεύεται αυστηρά η εγγραφή στο κίνημα, επειδή οι «Klansmen» (όπως ονομάζονται τα μέλη), είναι «Μόνο Λευκοί Χριστιανοί». «Είμαστε πιστοί στις αρχές της Κου Κλουξ Κλαν, που ιδρύθηκε το 1865», λένε στο ιταλικό τμήμα των blogs τους, και μιλούν για μια «Ιερή Αποστολή». Μια αποστολή μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: «Ο αγώνας για τη φυλή μας είναι απαιτητικός και η νίκη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με αφοσίωση και πίστη. Ο στόχος μας είναι απλός αλλά ισχυρός, διατηρεί το χριστιανικό λευκό, τα ιδανικά του και τις παραδόσεις του. Είμαστε εδώ για να οδηγήσουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας ώστε να αποκαταστήσουν την τάξη σε αυτή την κοινωνία που κατέρρευσε».

Σύμφωνα με αυτούς τους κουκουλοφόρους ρατσιστές, που αυτοαποκαλούνται «εθνικιστές και υπερήφανοι που είναι Ιταλοί», σήμερα «γίνεται πολύς λόγος για μαύρη υπερηφάνεια, εβραϊκή υπερηφάνεια, ισπανική υπερηφάνεια, ακόμα και gay υπερηφάνεια», ενώ «υπάρχει μόνο ένα τμήμα της πλειοψηφίας του πληθυσμού που δεν ενθαρρύνεται να είναι υπερήφανο της γενεαλογίας του και των επιτευγμάτων των προγόνων του. Αυτή είναι η Λευκή Φυλή». Και συνεχίζουν έτσι με μια σειρά από ζητήματα σχετικά με τις αρχές της φυλετικής ανωτερότητας, που είναι και η βάση για νεοναζί πεποιθήσεις: «Για να είναι ψυχικά υγιές ένα άτομο, χρειάζεται μια σαφή ταυτότητα και επίγνωση της αξίας του. Για να διασφαλίσει ότι ολόκληρη η φυλή μας θα είναι ισχυρή αλλά και υγιής, όλοι οι λευκοί άνθρωποι πρέπει να αναπτύξουν το αίσθημα της φυλετικής ταυτότητας και της αξίας. Έτσι μόνο θα αποκτήσετε υπερηφάνεια στη φυλή σας».

Πώς θα πρέπει να διαδώσουν τις αρχές της ξενοφοβίας της KKK στην Ιταλία; Είναι αυτοί οι ίδιοι που το εξηγούν: «Λόγω του σχεδόν άγνωστου ιστορικού χαρακτήρα του συλλόγου μας, ο πρώτος μας στόχος είναι να μεταφέρουμε το αληθινό μήνυμά μας προς τους καλούς Ιταλούς πολίτες. Αυτό θα γίνει με τη διανομή φυλλαδίων σε χώρους και τοποθεσίες κατά το νόμιμο τρόπο, σύμφωνα με το ιταλικό δίκαιο και μέσω του web (φόρουμ, ιστοσελίδες, blog, e-mails)». Και, όσον αφορά αυτή την προπαγάνδα μέσω του διαδικτύου, το αμερικανικό τμήμα του κινήματος παρέχει εδώ και αρκετό καιρό στην υπηρεσία του YouTube, βίντεο με τις τελετές τους, συμπεριλαμβανομένου εκείνου στην οποία καίγεται ο σταυρός.

Σκληρές και κατευθυνόμενες επιθέσεις εξαπολύονται και εναντίον των ομοφυλοφίλων ως ηθικών αυτουργών της κοινωνικής κρίσης: «Η ομοφυλοφιλία είναι ανευθυνότητα χωρίς ντροπή. Και δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι από τότε που βγήκε από το ντουλάπι ξεκίνησε η κρίση της κοινωνίας. Οι ομοφυλόφιλοι επιβαρύνουν δραματικά το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης. Αρνούνται ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος ενώ εξακολουθούν να διαμαρτύρονται για άνιση μεταχείριση, αντί να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, να πληρώσουν δηλαδή για τις αμαρτίες τους».

Η άσπρη κουκούλα που φορούν χρησιμεύει στην «προστασία της εργασίας και της ήρεμης καθημερινής ζωής» των μελών της: «Εμείς δεν θέλουμε τα μέλη μας να πέφτουν θύματα παρενόχλησης, επίθεσης ή διακρίσεων», εξηγούν, μη κρύβοντας τον φόβο τους απέναντι σε ενώσεις της αριστεράς που θα μπορούσαν να τους δημιουργήσουν προβλήματα. Προσπαθούν να προβλέψουν τι θέλουν να απαγορεύσουν, και απαντούν με μια ερώτηση: «Λένε ότι οι Klansmen θα πρέπει να απομακρύνονται από τις θέσεις εργασίας τους, αυτές των στρατιωτικών, των αστυνομικών, των πυροσβεστών και όλων αυτών των υπηρεσιών ασφαλείας. Αν ένας Klansman Θα έπρεπε να απολυθεί από την εργασία του, επειδή η ΚΚΚ ιστορικά σκότωσε μερικούς μαύρους, τότε δε θα ήταν ίσως το ίδιο σωστό να απολυθεί κι ένας μαύρος εφόσον αυτοί έχουν μεγαλύτερη ικανότητα να αλληλοσκοτώνονται περισσότερο από αυτήν που θα μπορούσαν να έχουν οι Klansman;»

Και όπως ήταν φυσικό καταφθάνει η καταδίκη της Ιταλίδας υπουργού Μara Carfagna. Μια «επιχείρηση φάρσα που μπορεί να καταστεί επικίνδυνη», λέει η υπουργός των Ίσων Ευκαιριών: «Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ενθαρρύνουν τους πολίτες μας να κάνουν διακρίσεις κατά των μαύρων, των ομοφυλοφίλων και ανθρώπων διαφορετικού θρησκευτικού προσανατολισμού από εμάς. Μέσω του Διαδικτύου απευθύνονται σε ένα ευρύτατο κοινό, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών».

Η Υπουργός ζητά την παρέμβαση των Αρμοδίων Υπηρεσιών. Για την υπόθεση έχει ειδοποιηθεί ο εισαγγελέας της Ρώμης. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος τέθηκε σε επιφυλακή και από τις πρώτες πληροφορίες, όλες οι πίστες οδηγούν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου θα μπορούσε να είναι ο διακομιστής της ιστοσελίδας.

Οι Καινούργιοι «Ιδιοκτήτες» Της Ευρώπης …

Ενώ η πολιτική τάξη παίζει με τη φωτιά της διαμαρτυρίας και φαίνεται να αγνοεί τις προειδοποιήσεις της Europol για τον κίνδυνο τρομοκρατικής βίας στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Ιταλία συνδεδεμένες σχετικά με την οικονομική κρίση και στην πάντα αυξανόμενη ανεργία, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι είναι καιρός να μάθουμε ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι καινούργιοι «ιδιοκτήτες» ενός μεγάλου μέρους της Δύσης ...

Η Πολιτισμένη Κοινωνία και ...Η Κάστα Των Πολιτικών ...

Εδώ και λίγο καιρό η λεγόμενη πολιτισμένη κοινωνία παίρνει μερικώς το αίμα της πίσω.
Είναι προφανές ότι κακομεταχειρίσθηκε από την «κάστα», και αυτή της δεξιάς αλλά και της αριστεράς.
Τα κόμματα, ή μάλλον η κομματοκρατία, είχαν εισβάλει στο σύνολό της.
Δεν υπήρξε εκλογική υποψηφιότητα, δεν υπήρξε δημόσιος οργανισμός ή ισοδύναμο όργανο που να μην είχε στο ενεργητικό του μέλη της «κάστας» μολονότι τα κατά καιρούς κόμματα στην εξουσία θριαμβολογούσαν ότι αποτελούν εξαίρεση.

Όλα λειτουργούσαν κάπως έτσι ...: Οι άνθρωποι που είχαν πρόσβαση στην κυβέρνηση, στο κόμμα ή γενικά στην εξουσία φορούσαν τα χρώματα της κάστας, κινούντο στην ίδια τροχιά, επεδίωκαν να εκτελούν την εκάστοτε ζητηθείσα εύνοια και να εισπράττουν τη συμφωνηθείσα τιμή.

Το φαινόμενο ήταν αποκρουστικό τόσο από χρηματικής άποψης, αλλά περισσότερο ως προς την υποδούλωση των πολιτικών πεποιθήσεων ... ή της σωματικής υποταγής.
Και το κακό είναι ότι αυτή η κατάσταση υπέρ της πολιτικής «κάστας» έγινε ευνοϊκά δεκτή από πολλούς διανοούμενους που ήθελαν τον εαυτό τους υποψήφιο για την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής σκηνής.

Η πολιτισμένη κοινωνία είχε χρεωθεί με πολλές κακοήθειες, όπως αυτή της δύσοσμης διαφθοράς ...που μόλυνε επίσης την πολιτική και τους «παράγοντές της».

Δυστυχώς, όλα αυτά είναι αλήθεια: αλλά δεν είναι αυτή η έννοια της πολιτισμένης κοινωνίας, όπως επίσης δεν θα πρέπει να ταυτίσουμε την πολιτική με την «κάστα».

Για το λόγο αυτό είναι αναγκαία μια λεξιλογική διευκρίνιση πριν προχωρήσουμε στο επιχείρημα που σήμερα είναι το θέμα μας και που θέλουμε να αναπτύξουμε.

Ο όρος «πολιτισμένη κοινωνία» επινοήθηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, από το Μαρξ[1] και ίσως ακόμη και πιο πριν, από το Rousseau[2], για να χαρακτηρίζεται το σύνολο των κατηγοριών που συνθέτουν μια κοινότητα με τη δική της ταυτότητα, τις αξίες τους, τον πολιτισμό τους, τα δικά τους συμφέροντα. Μια ισχυρή πολιτισμένη κοινωνία εκφράζει επίσης τα θεσμικά της όργανα και το Έθνος που είναι το κορυφαίο επίτευγμά της.

Αυτό είναι το πρότυπο του Μαρξ, ο οποίος μιλά εκτεταμένα ιδίως σε δύο από τα καλύτερα έργα του: «Η γερμανική ιδεολογία» και «Η 18η Brumaire»[3]. Η πολιτισμένη κοινωνία την οποία έχει κατά νου είναι η αστική, και στόχος του είναι να καταφέρει να την αντικαταστήσει με μια πολιτισμένη κοινωνία υπό την ηγεμονία του προλεταριάτου (της εργατικής τάξης).

Η «κάστα», για την οποία μιλάμε σήμερα είναι μια καρκινική δυσμορφία της πολιτικής και οι «γκρίζες περιοχές» αποτελούν τα πολλά καρκινώματα της πολιτισμένης κοινωνίας. Συνεπώς με την αποκατάσταση της ορθής έννοιας των λέξεων, καθίσταται σαφές τι εννοούμε όταν αντιλαμβανόμαστε σημάδια εκδίκησης της πολιτισμένης κοινωνίας.

Μετά από μια μακράν περίοδο κυριαρχίας από «κάστες» εξουσίας και κοινωνικής αποσύνθεσης, αισθανόμαστε μια μικρή αναβίωση σήμερα (μολονότι μικρή και νωρίς), της πολιτισμένης κοινωνίας και μερικά σημάδια της απολέπισης των καρκινωμάτων που έχουν παραμορφώσει το πρόσωπό της, την ταυτότητά της και την ηθική της συνείδηση.

Ένα άλλο θέμα που συνδέεται στενά με εκείνο της αφύπνισης της πολιτισμένης κοινωνίας (ή κοινωνική συνείδηση, αν προτιμάτε) αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Ακόμη και οι συνεχιζόμενες συζητήσεις για το θέμα αυτό προκαλούν σύγχυση και αξίζει να διευκρινιστούν.

Πολλά από τα δικαιώματα παραμένουν απροστάτευτα. Νομίζω ότι, μεταξύ πολλών άλλων, είναι εκείνα των επισφαλών εργαζομένων και των μεταναστών, τα οποία συμβαδίζουν με τις υποχρεώσεις μας προς τα Κέντρα Υποδοχής υπό την προϋπόθεση ότι η υποδοχή θα είναι πραγματική υποδοχή και όχι ελεημοσύνη ή πιο απλά μια μεμονωμένη καλόκαρδη πράξη.

Τα δικαιώματα είναι μία από τις βασικές πτυχές της πολιτισμένης κοινωνίας που, χωρίς αυτά θα μπορούσε να ορισθεί ως απολίτιστη. Αλλά και οι υποχρεώσεις υπάρχουν και είναι πολλαπλές. Υπάρχει το ατομικό καθήκον το οποίο έχει το δικαίωμα να προστατεύει τα συμφέροντά του και τη δική του ευτυχία, αλλά έχει και την υποχρέωση να τα ρυθμίσει σε ένα όραμα για το κοινό καλό.
Σήμερα όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Η επικρατέστερη ανησυχία δεν έγκειται σε αυτή την ανταλλαγή, αλλά στον αγνό και απλό εγωισμό.

Την ίδια ακριβώς στιγμή τα καθήκοντα της κοινωνίας προς τα άτομα που την αποτελούν είναι και αυτά μία από τις βασικές πτυχές της πολιτισμένης κοινωνίας.

Το πρωταρχικό καθήκον είναι εκείνο του να ικανοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τα ατομικά δικαιώματα εξασφαλίζοντας ισότητα και ισονομία για την εκπλήρωση των εν λόγω δικαιωμάτων.

Για να είναι μια κοινωνία πολιτισμένη, το Κράτος και οι φορείς θα πρέπει να είναι πολιτισμένοι, αλλά και οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι πολιτισμένοι.


--------------------------------------------------------------------------------

[1] Μαρξ: Γερμανός φιλόσοφος, οικονομολόγος και επαναστάτης

[2] Rousseau: Ελβετός συγγραφέας, φιλόσοφος και μουσικός

[3] Brumaire: Ο δεύτερος μήνας του Ημερολογίου της Γαλλικής Επανάστασης

Στα Γκέτο … Αυτός Δεν Είναι Άνθρωπος

Στο Rosarno μαινόταν για δύο ημέρες και δύο νύχτες πρώτα μια εξέγερση και στη συνέχεια ένα κυνήγι για τον «ΜΑΥΡΟ, το Νegro» με ένοπλες περιπολίες που πυροβολούν για να πληγώσουν αλλά και να σκοτώσουν ...