Υπάρχει καλή και κακή κερδοσκοπία; Κάθε φορά που μια αγορά - από αυτή του πετρελαίου και του χρηματιστηρίου μέχρι εκείνη του κρατικού χρέους - παίρνει τέτοια τροπή που δεν αρέσει στις κυβερνήσεις, η πρώτη κατηγορία εναντίον των επενδυτών είναι εκείνη ότι πρόκειται για μια χούφτα κερδοσκόπων που βάζουν το όφελός τους πάνω από το δημόσιο συμφέρον. Η κερδοσκοπία, με αυτή την έννοια, είναι «κακιά» ...
Κρίμα που η ίδια κερδοσκοπία γίνεται «καλή» όταν η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης (futures) του πετρελαίου καταρρέει, τότε ένα νόμισμα ή η τιμή ενός κρατικού ομολόγου απογειώνεται.
Το πρόβλημα των δύο ψυχών της κερδοσκοπίας είναι στην επικαιρότητα: με την κρίση του ελληνικού χρέους και του φόβου της μετάδοσής του, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν στοχοποιήσει τους επενδυτές, κατηγορώντας τους ότι είναι οι κερδοσκόποι, επειδή απαιτούν υψηλότερες αποδόσεις ή επειδή πωλούν αντί να αγοράζουν κρατικά ομόλογα.
Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Όταν πλημμυρίζουμε την αγορά με κρατικούς τίτλους για τη χρηματοδότηση των τραπεζών ώστε να σταματήσει η κρίση, πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το λογαριασμό και να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις.
Ένας τίτλος του κράτους, ιδίως σε περιόδους κρίσης, έχει αγορασθεί στη βάση μιας υπόσχεσης: το σεβασμό των δεσμεύσεων για την εκπλήρωση της δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Όσο περισσότερο χρέος εκθέτει ένα κράτος, τόσο μεγαλύτερη είναι η υποχρέωση να εκπληρώσει την συμφωνία που σύναψε με την αγορά. Σε αντίθετη περίπτωση, η κερδοσκοπία γίνεται αισχροκέρδεια.
"Il saggio è uno scritto critico in prosa • Το δοκίμιο είναι μια κριτική γραμμένη σε πεζό λόγο"
