Απόψε Εισβάλουμε Σε Μια Ορθάνοιχτη Πόρτα ...

Ξεκινώ με έναν πρόλογο που το βάρος των λέξεων μου θυμίζει τις εποχές που κυνηγούσα την είδηση σε ταλαιπωρημένες χώρες και σφαίρες αδέσποτες, ναι κάπως έτσι:
Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών αυξάνεται όλο και περισσότερο, και θα συνεχίσει με την ίδια τάση και στο μέλλον.

Η ψαλίδα συνεχίζει να διευρύνετε από τα μέσα της δεκαετίας του '80, και παρά τις επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, η διαφορά δεν μειώνεται.

Το ιταλικό παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό. Μεταξύ των τριάντα χωρών που συγκεντρώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του ΟΟΣΑ (την οργάνωση των λεγόμενων ανεπτυγμένων χωρών), η Ιταλία είναι στην έκτη θέση για το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Ο παράγοντας που μπλοκάρει τη χώρα, είναι η ανύπαρκτη κοινωνική κινητικότητα (από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία).

Τα παιδιά είναι «καταδικασμένα», έτσι λένε τα στατιστικά στοιχεία, να συνεχίζουν τη δουλειά των γονιών τους, ή καλύτερα, να κερδίζουν τον ίδιο μισθό.
Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε ένα είδος μεσαιωνικού εισοδήματος, όχι επαγγέλματος.

Το να επεξεργαζόμαστε το φορολογικό, όπως αναφέρει ο Αλμούνια (και που δεν εξηγεί σε βάθος τι εννοεί), μπορεί να είναι χρήσιμο στο να δώσει πνοή στα οικονομικά ενός νοικοκυριού; Να υποθέσουμε ότι είναι μια διαρθρωτική μεταρρύθμιση;

Και ενώ συνεχίζετε η συζήτηση για την μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, η Ιταλία είναι η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα με την ανεργία των νέων να φθάνει το 26,8%, πίσω από την Ισπανία.

Αυτά είναι προβλήματα που μπορεί να γίνουν εφιάλτες, πολύ χειρότεροι από τον φόβο μιας πτώχευσης της Αθήνας.

Η περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι η μόνη. Η ανάπτυξη εξακολουθεί να είναι κάτω από το μηδέν σε πολλές περιοχές της Ευρώπης, και παρόλα αυτά η Ευρώπη επεξεργάζεται το ...φορολογικό. Υπάρχουν τεράστιες αστάθειες στην Ευρωζώνη.

Το πιο σοβαρό έλλειμμα που έχουμε σήμερα στην Ευρώπη είναι η έλλειψη ιδανικών και θέλησης.
Βρισκόμαστε στην αναζήτηση του χαμένου χρόνου;
Θα το δείξει ο καιρός ... αλλά σίγουρο είναι ότι: «το μόνο αληθινό ταξίδι ... είναι να αλλάξουμε τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων».
Δεν πρέπει να χάσουμε άλλο χρόνο ...